Hier ben ik de baas

(Begreep niet wat je schrijft.)

Nu was het echt klaar! Hij zwaaide met zijn achterhand en schopte naar de voorhand van Angel. "Blijf uit mijn buurt ja!" Hij merkte dat Rain heel stil was. Hij keek nog eens naar de merrie's. Misschien gaat ie weg omdat die Angel echt wel een zaag was.

( ze vind dat angel altijd loopt te zeuren enz xD)

keek nog even met een boze blik naar angel
brieste schel

Hij keek wat ongeintreseerd. En knabbelde wat aan gras. Op lettend naar de merrie's. Zijn ogen gleden wat wakend rond. Je zag al wat littekends. Zijn zwarte vacht was vies en zijn mannen waren in de knoop. Maar over zijn uiterlijk gaat ie niet huilen. Hij briezde.

snoof luid en liep dominant met dr oren naar achter weg van angel
riching de rivier die over de grind steenen raasde
ze nam een slok water en keek even naar cobra
weer kreeg ze dat gevoel wat ze al eerder had gehad in het moeres
ze nam een hap gras en probeerde er niet aan te denken
maar het bleef

Rain was al die tijd stil geweest. Het schouwspel voor haar was zinloos en vooral lachwekkend. Die Angel meende zich wat! Maar nu was het genoeg. Rain opende haar ogen die een rare kalmte uitstraalde maar ook vijandigheid. Alle andere paarden waren druk bezig, maar Rain liep stapvoets rechtstreeks naar Angel en beukte daarbij zachtjes tegen Melody toen stopte ze met haar gezicht net voor de van Angel en brieste luid. "De rivier is mijn gebied, ik stel voor dat je weg gaat voordat er gewonden vallen" zei ze toen en nam na een paar seconde intens te hebben gekeken weer afstand.

Hij volgde met zijn ogen naar Rain die eindelijk die vervelende merrie's weg jaagden. Met een zucht sloot hij even zijn ogen. Daarna keek hij strak naar de merrie's. Moesten die niet luisteren zou hij zich ook bemoeien. Hij keek strak naar ze. Met zijn neusgaten wijd open keek hij naar ze. Misschien moest hij ook beter gaan? Rain had het misschien tegen hem ook. Ach daar houde hij niet zo van om gekomandeerd te worden en keek toe.

vond het irritand dat de merrie tegen haar aan tikte
maar toen ze door had dat de merrie naar angel liep
en zei dat ze het gebied moest verlaten
grijnste ze breed en nam ze nog een slokje water
'hehe eindelijk een plek zonder die zus van me met dr stomme gehuppel en uitsloverij' dacht ze

Rain deed haar ogen weer dicht. Misschien was dit wel het teken dat ze zich het machtigste voelde. Want anders had ze nooit haarzelf verblind. Toen opende ze ze weer, nu lag er alleen kalmte in. "Ga weg" fluisterde ze met duidelijke venijn erin. Ze stond een seconde op haar achterpoten en met haar volle gewicht kwam ze weer net voor Angel neer. Een paar kleine stofwolkjes vlogen op en werden mee genomen door de wind. Toen keek ze met een ruk om naar de andere paarden, nu lag er wel vijandigheid in haar ogen. "Het geldt ook voor jullie!" zei ze toen beslist en liep toen stapvoets de duisternis in van de bossen.