hyperrrr

Een blije/hypere/vrolijke/lieve/grappige/supercuteeeee/mini hinnik schalde door de vallei. Robin was de eigenaar van die blije/hypere/vrolijke/lieve/grappige/supercuteeeeee/mini hinnik. Ze lag in de bosjes en was heerlijk uitgerust. Haar geweldige grijze muil stak tussen de takken door, gevolgd door haar veel te kleine en schattige oogjes en daarna haar mini oortjes. D’r pluizige, lange, krullerige manen volgden en daaronder zat haar dikke hals. Haar hals was niet het enige wat dik was, zijzelf was ook niet bepaald slank. Nee Robin had een geweldig mooi bol buikje en korte pootjes. Zij was de palominopoownie van dream horses! De opgewekte merrie was nooit verdrietig of chagrijnig. Haar oortjes waren áltijd gespitst. Het was nooit zo dat ze ook maar iets afweken van hun positie. Voor zolang Robin al 6 jaar was. Haar oogpotlood oogjes keken vrolijk naar alle leuke dingen. Ze stond er ook bekend voor dat ze iedereen kon laten lachen en vrolijk maken. Goed, niet altijd maar Robin baalde daar niet van. Als het niet lukte, lukte het ook niet. Met hypere passen ging ze het struikgewas uit en stoof gewoon gelijk weg. Okay, ze had korte pootjes maar ze kon echt wel snel zijn! Altijd eigenlijk. Ze snoof en stopte met rennen. Haar bolle buikje zwoegde. Robin plakte een grote grijns op haar gezicht, zo groot dat haar tanden te zien waren.
Wazza!

[open voor ieder vrolijk en/of hyper persoontje =3]
oja, het was niet echt robin achtig omdat ik juist een geweldig mooi verdrietig lied beluister :') gaat niet bepaald supah samen maar ach, ik ben tevree