Somebody that I used to know

Crèmekleurige hoeven kwam nogal driftig neer. Telkens weer stampte Kiowa met haar voeten. Waarom wist ze niet, ze had geen zin om rustig aan te doen. Haar witte manen wapperden mee met de wind. Ze wist dat paarden een soort angst hadden vanwege haar. Ze had allemaal tekeningen op haar voorhand en hoofd. Toch was Kiowa er trots op. De handen van de duivel sierden haar voorhand. Ze was een echt oorlogspaard. Ze was redelijk klein, eerder een grote pony dan een paard, en was gespierd. Ze had een redelijk bolle buik gewoon door te veel gras te eten. Kiowa wiebelde eens met haar goede oor, van de andere mistte ze nota bene de helft. Kiowa dacht niet meer aan die tijd. Ze was jong en onbezonnen geweest. Ze wist enkel nog dat het vreselijk veel pijn had gedaan en dat ze daarna bewusteloos was gevallen. Veel wist ze daarom er niet meer van. Misschien maar goed ook. Ze schudde haar hoofd eens kort en krachtig en keek voor haar uit. Waar was ze? Ze was ver weg van haar thuis, dat wist ze wel. Voor de rest wist ze totaal niet waar ze was. Ag, wat kon het haar wat schelen. Ze ging over tot een draf en strekte haar benen eens. Kort daarna gooide ze haar achterbenen hoog de lucht in en ging ze er vandoor in een galopje. Van Kiowa kon je altijd onverwachtte acties verwachtten. Net had ze nog een pokkehumeur gehad en nu liep zo vrolijk rond als een dartel veulen. Ze snoof eens. Een grijnsje krulde rond haar lippen. Hoe zou het dier reageren op haar rijkelijk versierde hoofd? Waarschijnlijk zouden ze eens hun hoofd schudden en denken dat ze een tam paard was. Niets was minder waar. Kiowa was zo vrij als een arend en had het karakter van een valse kat.

creo draafde met slome grote passen recht voor zich uit. geen idee waar hij naartoe wou. Hij had dan ook niks te doen. Zijn grote familie wilt dus zich hier bevestigen. Hij zuchtte. Hij is hier voor verkenning gewoon voor zijn plezier en even van zijn drukke familie weg. Dus veel had hij h ng niet gezien. Een grote rare grijns verscheen op zijn gezicht. Dus hij keek ondertussen rond terwijl die grote grijns maar bleef . Dus hij zuchtte maar weer eens. Tegenwoordig met al dat gedoe, dat tast gewoon zijn gedrag aan. Daarom is hij nu even uit de familie gegaan. Vele worden gewoon gestrest door zijn doorlopende emotie's. Hij was dan ook een van de grote paarden van de familie hij was dan nog maar paar jaar oud je zou hem groot zeker kunnen noemen. En breed gebouwd ook als een kleerkast. Maar dat kwam dan ook door zijn vreemde emotie's vaak krijgt hij een verschrikkelijke drift en dat reageerd hij af door te trainen en daarom doet hij dat ook vaak. Maar trots was hij er op. Inneens staat Creo dood stil. Een merrie stond wat verder op te wachten. Zij heeft natuurlijk hem gezien en geroken maar nu pas merkt hij de merrie op. Die tekens. Niet dat het hem beangstigde hij was geen laf beest maar het was vreemd. Met een grote nieuwsgierigheid stapte hij richting de merrie en bleef enkele meters voor de merrie. De merrie moeest ich mar voorstellen want Creo had geen in om te starten met het gesprek.

(Is dat nu van die grote familie ofniet? zoals je in het familie topic had vermeld.)

Een valse kat? Dat kwam angstaanjagend dichtbij de werkelijke aard van haar "hemelse" zusje. Kiowa was een kreng eerste klas, maar een hartverwarmend figuur als je haar nodig had. Met haar waakse, bijna sinistere blik, nam ze je in zich op alsof ze ieder zwak punt van je kende zonder ook maar verder iets van je te weten. Ze was daarnaast bijzonder agressief als het er op aan kwam. Of ze dat het afgelopen halfjaar, jaar nog steeds was, wist Nar niet en dat maakte haar eigenlijk ook niet zo bijster veel uit. Als ze ineens zich om liet blazen als een afgeknakt takje, kon ze wat Nar betreft op donderen: Ze had geen tijd voor halfzacht geleuter.
Nar sjouwde verder. Kiowa en zij waren altijd aan het harrewarren, maar dat hoorde bij het zusje zijn niet? Je was er immers zusje voor om je grotere zus zoveel mogelijk te irriteren. Weliswaar verschilden ze nog geen uur van elkaar, je wist dat Kiowa de oudste en de wijste was. Nar was gewoon een bitch en had een goed geheugen dat ze gebruikte wanneer het haar uitkwam, Kiowa daarin tegen was een stuk wijzer. Als Nar iemand tegenkwam, maakte niet uit wie, was ze sneller geneigd brutaal te doen dan braaf. Haar ego was groter dan haar verstand. Een kuddeleider die op zijn achterpoten stond uit frustratie vond Nar eerder amusant dan indrukwekkend.
Nar sjokte verder en snoof niet veel later een bekende geur op. Ze brieste en liep traag in die richting. Ze bleef op een lekker, relaxed tempo verder lopen en merkte dat er nog een geur bijkwam. Een paar meter voor de eindbestemming herkende ze de geur pas.
'Nee he?' kreunde ze geërgerd. Desondanks bleef ze doorlopen, zwaar geïrriteerd door het feit dat nu juist de oude bekende weer op kwam dagen. Haar lichtelijk "vrolijke" humeur was steeds beroerder geworden en uiteindelijk stond ze op onweren. Ze negeerde de hengst, die ze uiteraard wel had herkend, ome Creoyoi, en liep regelrecht op Kiowa af.
'Goeiedag zusjelief! Wat ben ik blij jou te zien!' Nar had haar dan wel serieus gemist, ook al droop het sarcasme van haar stem af. Ze duwde haar neus vriendschappelijk tegen de merrie aan. Kiowa was hier dus. En ze had nog altijd die idiote schilderingen op haar borst staan. Nar rolde met haar ogen toen ze de nietszeggende figuren op haar borst zag staan. O ja. Ze draaide haar kop kort naar de andere toe.
'Creo, wil je ons even met z'n tweeën laten? We moeten, uhm, weer wat samen bespreken. Quality Time! You know?' zei Nar met nadruk op ieder woord alsof ze tegen een imbeciel sprak. Indirect was dat waar.

They tried to bring me down
Had to swallow my pride
Nobody knew what I knew
I would survive

---

Kiowa grijnsde eens. Haar bruine ogen hadden een prachtige glinstering erin steken. Ja, ze hadden haar proberen naar beneden te halen. Haar gepest omdat ze anders was. Ze zou overleven en dat had ze gedaan. Ze werd sterker door de dingen die ze meemaakte. Ze was sterk met haar woorden, liet niets haar meer kwetsen. Ze schudde eens haar hoofd terwijl ze verder galopeerde. Ze gooide haar benen nog eens de lucht in en een lach kwam uit haar keel. For every dream I had inside Ze had zoveel dromen gehad. Velen waren er uit gekomen. Ze had avontuur gevonden, misschien net iets teveel avontuur. Als jong veulen had ze al zoveel gedaan. Dat had immers haar oor gekost. Toch waren er nog zoveel dromen om uit te komen, die ze zou waar maken. Ze grinnikte duivels en keek even om haar heen. Waarom stond ze stil? Had ze net niet nog zitten galoperen? Ze haalde haar schouders even op, voor zo ver een paard dat kan, en wandelde rustig verder. Kiowa had soms niet eens door dat ze vertraagde als ze in gedachten was. Dan lette ze op niets. Ze kon zich zo goed afsluiten van de buienwereld. Soms als je gewoon in een gesprek met haar was zonk ze weg en kon je een antwoord vergeten. Kiowa keek op, rook een ander paard. Ze zag de blik in zijn ogen, weeral verbazing. Ze zag de nieuwschierigheid. Was ze dan zo anders dan andere paarden? Ze grinnikte eens. Ze keek het paard aan en hees haar kleine hoofdje de lucht in. Het dier was een stuk groter als haar. Kiowa was maar een redelijk kleine bonte opdonder. Ze was maar net een paard. Toch had ze een redelijk pony uiterlijk. Ze had inteligente ponyoortje(s), grote bambiogen een dikkere buik. Kiowa was geen superslanke merrie maar was ook niet dik. Ze zag er eerder schattig uit als je haar zonder al die tekens op haar voorhand zou zien. De hengst hield een paar meters voor haar halt. Ze keek het dier aan met een schuin hoofd. Ze draaide haar goede oor naar hem toe, voor slechts een paar seconden. Met haar slechte oor hoorde ze niet veel. Toch wist ze haar perfect te redden met maar 1 oor waar ze alles mee kon horen. "Ben ik mischien een dinosaurus dat je mij zo verbaasd aankijkt?" Vroeg ze met een grijnsje. Ze vond het grappig als paarden haar zo aankeken. Ze kon er perfect mee leven. Ze zou zich zo nog wel voorstellen. Je moest geen naam weten om een gesprek te voeren. Nu was ze misschien vriendelijk maar als haar humeur zou omslaan kon hij wel een paar kattige zinnen gaan verwachten.
Kiowa keek de hengst nog eens kort aan. Ze herkende de hengst eigenlijk ergens van. Ze bekeek het dier eens van kop tot hoef. Ze hoorde een belletje rinkelen maar liet niets merken. Oooh lieve oompje had haar dan toch gevonden. Herkende hij haar niet meer? In haar eigen grinnikte ze eens vals. Ze had haar pokerface nog perfect in de plooi liggen. Echter kon ze het niet laten een vies gezicht te trekken toen de geur van haar zusje in haar neusgaten kwam. Iedereen wist wel dat Kiowa de denker, de droomer, was. Ze dacht over zoveel dingen na. Hoe zou ze zo reageren op haar lieve zus? Hmmm, misschien kon ze eens lekker luid snuiven als teken dat ze nog steeds kat en hond waren. Jep, Kiowa en Nar zouden nooit zonder te bekvechten elkaar zien. Altijd was er wel een discusie. Kiowa rolde duidelijk met haar ogen toen haar zus aankwam. Ze was groter als haar, wat niet moeilijk was met een gestalte als dat van Kiowa.
Hy's niet af maar ik moet door
(jep is van die grote familie ^^)
flutje sorry, inspiloos