I'm you <3

Torcido had vandaag zin om weer eens te trainen. Een tijdje geleden rende hij elke dag net zo lang tot hij niet meer kon, maar de laatste dagen was het er een beetje bij in geschoten. Dus dat deed hij nu. Zijn hoeven met zijn dikke sokken dreunden in het tempo van zijn galop en grijs-zwarte manen wapperden in de wind. Heerlijk. Dit had hij echt te lang niet gedaan. Pas na een hele tijd begon hij te draven en ging, toen zijn spieren weer een beetje koud begonnen te worden over naar een vlotte stap. Hij had zich best wel uitgesloofd. Maar het was belangrijk dat hij zijn spieren onderhield. Hij was knap en dat wist hij. Dus deed hij er alles aan om ook knap te blijven. maar met een bezwete wintervacht zag het er natuurlijk niet uit. Hij had een hekel aan de winter. In de zomer glansde hij een beetje blauwig. Daar was hij trots op. Maar in de winter, zeker tegen het einde, was je een soort van mislukt kuiken. Gelukkig waaide het. Dan werd hij zo snel mogelijk droog. Hij kromde zijn gespierde hals en zwaaide met zijn staart. Hij had namelijk al lang door dat ergens bij hem in de buurt een merrie rondliep. Daar stond ze. Het was niet echt een raspaard, maar op zich zag ze er niet slecht uit. "Hallo schoonheid, wie ben jij?" vroeg hij. Maar blijkbaar was ze zelf ook al op het idee gekomen om zich voor te stellen. “Hoi, ik ben Amicitia, noem me maar Ami”En jij?” Torcido brieste. "Mooie naam! Ik ben Torcido." antwoordde hij vriendelijk. Ze leek een beetje onzeker. Maar op de een of andere manier lachte ze. Torcido draaide even onmerkbaar met zijn oor. Hij had toch niet zijn hele voorlok door elkaar? Dat zou echt gênant zijn. Voor de zekerheid schudde hij maar even met zijn hoofd alsof er een vlieg op zat zodat zijn voorlok een beetje naar links viel. Dat was beter.

De hengst was lichtjes bezweet. Hij begon ook net vor dat Ami praten: "Hallo schoonheid, wie ben jij?" Hij had dus nu geen andere keuze omzich zelf voor te stellen. Ze zette haar hoef op rust en luisterde naar de volgende woorden van de hengst, wat sowieso een voorstelling van hem zelf was ;"Mooie naam! Ik ben Torcido." Yep ze had gelijk.

Maar ze viel wel niet meteen op het charmante gedoe. Wat wel grappig was aan hem dat zijn hele voorlok door elkaar lag Maar dat had hij zelf dus ook door want hij schudde zijn hoofd. Hij dacht zeker dat zij dacht dat er een vlieg op zijn neus zat? Zo dom is ze heus niet. Ze bekeek de hengst weer. Nou wat moest ze nu zeggen? Ze floepte er maar iets uit "Jij ook hoor" Daarna keek ze naar heer hoefen. Nee, ze moest niet bang zijn. Ze deed haar hoofd omhoog en haar staart ook. Maar die ging na en secondje weer omlaag..

Flutjee

Torcido sperde zijn gevoelige neusgaten open en snoof. Dit was iets waar hij altijd mee bezig was. In de gaten houden of er geen andere paarden in het gebied waren. In de eerste plaats wilde hij weten waar hij aan toe was, en in de tweede plaats was het natuurlijk niet onbelangrijk of het merrie's waren. Je wist maar nooit. Verscheidene geuren drongen zijn neus in. Bijvoorbeeld de geur van water en die van mos die eigenlijk altijd aanwezig was in dit gebied. Verder rook hij nog een bunzing, maar die was ver weg. Niet dat bunzingen nou zo verschrikkelijk gevaarlijk waren, maar Torcido hield er niet van. Ze stonken. Hij hoefde niet bang te zijn dat er andere hengsten kwamen. Die rook hij niet. Zo kon hij zich volledig consenteren op de merrie. Amicita. Het klonk echt best goed! Ze leek nogal verlegen. Misschien moest hij zich maar een beetje inhouden. Dat leek hem wel het beste. Blijkbaar had ze besloten dat ze niet bang moest zijn want ze stak haar hoofd en staart in de lucht. Torcido glimlachte geamuseerd terwijl ze haar staart weer omlaag deed. Waar was die toch mee bezig? Oke, nu moest hij ophouden. Het werd een beetje zielig. "U hoeft niet bang voor mij te zijn hoor, schone dame." zei hij met pretlichtjes in zijn ogen. Hij kon zich niet inhouden. Het was grappig te zien dat ze in verlegenheid werd gebracht. "Ik bijt U echt niet." voegde hij er op vriendelijke toon aan toe.

Ami was er niet zeker van. En ging naar achter. Niet om dat ze bang was maar uit zelfverdediging, Door de grijns van de hengst wanneer ze haar staart omlaag deed. Het voelde als een belediging voor de merrie Ze liet zich niet doen en vooral niet door zijn woorden ”Pas maar op, ik wel” zij ze beledigt. Dat hoorde je echt wel in haar stem. Hopelijk hij ook. Want hij is niet echt eerbetonend aan deze merrie. En Ami accepteert dat niet zo makkelijk. En nu zeker niet. Hij sprak haar wel met U aan. Maar dat betekent niet dat je haar mag beledigen. En praten. Met zo’n miezerige pretlichtjes in zijn ogen. Nu moest hij er veel voor doen om haar vertrouwen terug te krijgen. Nu zou ze pittig en chagrijnig doen. Ze zal misschien ook snauwen. Ami is snel beledigt. Dat weet ze zelf. Misschien een minpuntje. Maar zo was ze. En dat moet je in hemelsnaam gewoon accepteren. Ze keek Torcido. Hij leek niet gemeen. Maar aardig, waarom beledigde hij haar. Ze ging nog een stap achteruit. En als Torcido keek, wende ze af. Nee ze wou geen domme, zielige ogen zien. Beledigt is beledigt. Punt. Ze wou niet gemeen doen maar ze voelt zich er niet lekker bij als iemand haar beledigt.

Torcido probeerde zo vriendelijk mogelijk te kijken. ”Pas maar op, ik wel” zei ze een beetje dreigend. Torcido keek haar verbaast aan. En kon zich nog net inhouden om niet in lachen uit te barsten. Op zich had ze wel humor. Maar ze vond het niet zo leuk of zo. Ze deed namelijk een stap achteruit. Hij had haar toch niet per ongeluk gekwetst? Dat was niet zijn bedoeling geweest. Oh jee, in wat voor situatie had hij zich nu weer gekletst. "Sorry mevrouw, ik bedoelde het niet vervelend..." Hij had echt geen flauw idee waar ze eigenlijk op reageerde. Zat het hem in het ge-U en ge-mevrouw? Ze was drie jaar ouder dan hem. Hij vond het niet meer dan gepast dat hij haar zo aansprak. Hij zwaaide een beetje onrustig met zijn staart, waar hij zelf overigens behoorlijk trots op was. Zijn staart was behoorlijk dik. Maar het bijzonderste van zijn staart was dat het, evenals zijn manen, donker bruin van kleur was. In tegenstelling tot zijn lichte, bijna witte vacht. Maar aan puntjes was zijn staart licht van kleur. "Mag ik vragen hoe ik U beledigd heb?" vroeg hij voorzichtig. Nu wist hij het niet en kon hij er dus ook geen rekening mee houden.