Moderator|| S A R O N S E ||
Irritatie. Vliegen. Warmte. Wolken. Irritatie.
Bolleboos; triomf.
Ze kon vliegen.
Swoosh, daar ging een deel van haar de lucht in. Feitelijk speelde ze vals. Ze kon niet echt vliegen. Haar staart kon vliegen, als ze sprong vloog ze. Als ze haar ogen deed vloog ze weg maar verder; verder kon ze niet vliegen. Was ze aan de aarde genageld door de trekkende zwaartekracht. Ooit zou ze zo ver gaan reizen dat haar lichaam niet meer aangetrokken werd door moeder aarde.
Moeder aarde. Vader universum.
Verstoord uit haar dagelijkse potje filosofie keek ze achterom. Who the fock durfde haar te verstoren? Geërgerd staarde ze in de diepbruine ogen van het mini dingetje. ’Ruimte Junior.’ blafte ze chagrijnig, ze had graag het kleine junioren hertje opgevoed maar nu was dat toch wel even lastiger. Hoe had ze dat in hemelsnaam volgehouden met Eyes? Had ze als veulen engelengeduld gehad?
Met haar tanden plukte ze ongeduldig een mondvol gras uit de grond en kauwde erop zonder aandacht te besteden over wat ze had gegeten. De bloemetjes tussen het gras verpestte de smaak wel en Aaliyah draaide zo met haar tong dat alles weer op de grond belandde. Met nieuwsgierig gespitste oren bekeek ze het prutje speeksel dat voor haar voeten was beland. Lekker zeg. Helemaal geweldig.
Met een bokkesprongetje ging ze over het prutje heen en draafde op haar gemak door het dichtbegroeide woud van het meander. De geur van hert was hier op het moment het sterkst dus daar was Aaliyah naartoe gegaan. Noses; hetgeen wat eerder “Junior” genoemd werd huppelde moe achter haar aan, het had hoogstwaarschijnlijk dorst en had de melk van haar moeder nodig.
’Sééééé-nior.’ riep ze luid toen ze het gewei van het hert gespot had. Natuurlijk lag het lui in de schaduw. Op deze hete dag was Aaliyah natuúrlijk degene die de hele tijd met het kind moest sjouwen. Dat ze er zelf voor gekozen had deed er even niets toe. ’Bolledikkerd.’ riep ze daarna chagrijnig toen ze ook het bambi-hert zag. Het dikke bambigevalletje. Natuurlijk moest die heks weer zwanger zijn van Eyes. Wat een massaproductie zou het worden.
’Drinken, nu.’ beval ze Noses. Die rende met een hoge piep gelijk naar haar mam.
’Eyes.’ sprak ze kort. Ze keek toe hoe het hert zich omhoogduwde en loom gaapte. ’Jaja, rek je maar even uit. Rollebol nog maar even door het gras, nog meer wensen? Vegetarische hamburger?’ snoof ze kribbig. En daar kwam het hoor; meneer liet zich, met de ogen strak op haar gericht nog even ploffen in het gras en gaapte luid.
Aaliyah rolde met haar ogen en begon alvast in de richting van het meer te lopen. Ze schonk Bolleboos geen oogcontact terwijl ze langsliep en begon met grote teugen te drinken.
’Jezzerd! Wat is het warm vandaag.’ klaagde ze, meer tegen zichzelf dan tegen de toeschouwers achter haar. ’Klaar?’ vroeg ze bot tegen Eyes terwijl ze, haar kin druipend van het water, weer omdraaide.
Eyes was inderdaad al klaar. Hij was al op weg naar de struiken. Terwijl Aaliyah langs Bolleboos en Noses liep kon ze het niet laten en tapte expres met haar hoef tegen de spillebeentjes van Bolleboos. Eyes snoof hard, koppig keek Aaliyah naar hem en grijnsde bot, ’jij wil nog steeds een háppy-‘ ze snoof en legde de klemtoon op de “a”, ’family húh?’ klaagde Aaliyah. Terwijl ze het zei moest ze rillen van de walging dat zich vooruittrok op haar ruggengraat. Eyes rolde met zijn ogen en liep weer voor haar uit. Op haar beurt rolde zij op haar ogen.
Met haar lange benen had ze het hert al snel ingehaald. Ze haalde haar neus op, de geur van haar rivaal hing bij hem. ’Je moet je wassen.’ Aaliyah keek de andere kant op, tussen de bomen door. ’Zeg. Leer jij Noses eens wat manieren.’
Aaliyah snoof hard en zwaaide haar hoofd omhoog. Brutaal staarde ze naar Eyes die verderop aan het drinken was.
Het was vandaag echt kapot warm. Haast te warm om iets te doen maar door de warmte was zij nu eindelijk haar wintervacht kwijt. Haar diepdonkergoude vacht glom als een spiegeltje en het hielp om het niet zo warm te hebben. Nu baalde ze dat ze geen manen had om de vliegen weg te houden, gelukkig had ze wel een overvolle staart om veel vliegen weg te houden.
Feitelijk was Aaliyah een lelijk mormel. Haar grote hoofd was breed aan de voorkant en ze had grote ogen, grote ezelsoren, grote neusgaten en letterlijk en figuurlijk had ze ook een grote mond. Dan had ze een smalle hals dat langzaam aan veel te breed werd. Haar borst was, naar haar eigen ook te dik, dan haar hele lange stelten benen. Nog te zwijgen over haar manen en staart; het begint met haar voorpluk; drie á vier kleine lichtgouden sprietjes, dan haar manen die overeind stonden door de lengte; vijf á zes centimeter hoog en dan haar staart, veel te vol.
Verder had ze wel alle verhoudingen die een akhal teke had. Waarschijnlijk. Een half akhal teke dan. Haar kleur was misschien iets te donker voor een palomino akhal teke en ze was zwaarder gebouwd. Met een vader als Azacar moest dat wel, hij was immers een fries.
Plots knaagde er iets, Aaliyah kon het niet waarnemen. Azacar. Die had ze al een tijd niet gezien, hij was weg, waarschijnlijk niet in dh, waarschijnlijk had die allemaal andere merries verleid en veulens gekregen. Hoeveel halfzusjes had ze dan al? En hoeveel broertjes? 10? 20? Ze knarste met haar tanden, hij gaf dus niets om haar. Hij gaf om zijn bloedlijn maar de zussen en broers die ze had waren bijna allemaal wannabe. Aaliyah kon niet zeggen, kon niet oordelen of zijzelf ook van die partij was. Het maakte haar allang niet meer uit. Als veulen had ze veel geleerd van alle paarden die haar eerbied toonden en zij hen. Maar dat waren niet alleen maar slechten. Ook goeden zoals de gevlekte merrie Pearl. Aaliyah grinnikte bij die gedachte.
Ze had een hart maar of die zo goed was als vroeger was te betwijfelen. Het veulen met het koppige uiterlijk, brutale oogjes en bijdehante opmerkingen was niet zo heel veel veranderd. Ze was vanzichzelf alles al. Gewoon de perfecte Aaliyah.
Terwijl ze daar over mijmerde bleef ze in de schaduw staan. De vliegen tijsterden haar ogen, schoft, rug, kont, wist zij veel wat nog meer. De palomino merrie voelde het liefdevolle geschuur van het gewei van het grote hert. ’Hoeveel mini dingen ben je nog van plan om te baren?’ snauwde ze gelijk. Tot haar genoegen hoorde ze een verontwaardigd geluidje wat haar onwillekeurig moest laten grijnzen. Hij snoof boos. ’Best. Spijt me.’ ze zei het snel, sorry zeggen was een van haar vaardigheden dat was afgezwakt, sorry zeggen was dom. Of nouja. whatever.
En zachte hinnik; afkomstig van haar eigen stembanden. De produceerster.
Gegrinnik.
Aaliyah snoof hard en schudde met haar hoofd terwijl ze nadacht over Noses en Bolleboos. Hoe moest dat nou verder. Dat mormel moest drinken en moest drinken bij haar moeder; Bolleboos. Wat ze helemáál niet plezierig vond. Het had een marteling moeten worden voor Bolleboos, niet dat het niet was, en zijzelf had dan gewoon een tweede Eyes gehad. Maar dan een vrouwtje.
Goed, ze kon het niet blijven ontkennen en het was al een tijdje geleden dat ze het had toegegeven; ze was jaloers. Jaloers op dat wicht dat Eyes in beslag had genomen. Aaliyah wist heus wel dat Eyes zijn best deed om zijn tijd te verdelen tussen zijn kleine –voormalig háppy family, totdat zij met haar plan kwam en de family achter Eyes rug om gewoon verscheurde- familie en Aaliyah. Alsof Aaliyah gedeeld wou worden.
Jaloérs.
Aaliyah wist het.
Plots werd haar blikveld groter; haar ogen vlogen open en haar hoofd werd overspoeld door licht. De merrie brieste luid en schudde weer met haar hoofd. Verbaast hinnikte ze, nog voordat ze het kon tegenhouden. Ze had gewoon haar mond geopend en er was geluid. Het was niet hard, eerder een luchtige hinnik maar toch.
Ze grinnikte opeens opgelucht. Ze was helemaal voor niets paranoia geworden, ze had gewoon een onbekende paarden geur opgevangen. Niets wolf, niets roofdier. Niets gevaar. Ze grijnsde haar tanden bloot en begon te draven. De rivier kwam in beeld en omdat het zo warm was besloot ze maar gewoon een willekeurig iets te doen.
Met grote stappen beende ze door de rivier. Het water werkte verkoelend. Terwijl Aaliyah dat deed merkte ze het hert dat met plezier haar achterna ging.
Nou, ze klom de rivier uit en schudde zich uit. Nu wachten op het eventuele paard dat er waarschijnlijk aan kwam. Gezellig.
1448 woorden
Bolleboos; triomf.
Ze kon vliegen.
Swoosh, daar ging een deel van haar de lucht in. Feitelijk speelde ze vals. Ze kon niet echt vliegen. Haar staart kon vliegen, als ze sprong vloog ze. Als ze haar ogen deed vloog ze weg maar verder; verder kon ze niet vliegen. Was ze aan de aarde genageld door de trekkende zwaartekracht. Ooit zou ze zo ver gaan reizen dat haar lichaam niet meer aangetrokken werd door moeder aarde.
Moeder aarde. Vader universum.
Verstoord uit haar dagelijkse potje filosofie keek ze achterom. Who the fock durfde haar te verstoren? Geërgerd staarde ze in de diepbruine ogen van het mini dingetje. ’Ruimte Junior.’ blafte ze chagrijnig, ze had graag het kleine junioren hertje opgevoed maar nu was dat toch wel even lastiger. Hoe had ze dat in hemelsnaam volgehouden met Eyes? Had ze als veulen engelengeduld gehad?
Met haar tanden plukte ze ongeduldig een mondvol gras uit de grond en kauwde erop zonder aandacht te besteden over wat ze had gegeten. De bloemetjes tussen het gras verpestte de smaak wel en Aaliyah draaide zo met haar tong dat alles weer op de grond belandde. Met nieuwsgierig gespitste oren bekeek ze het prutje speeksel dat voor haar voeten was beland. Lekker zeg. Helemaal geweldig.
Met een bokkesprongetje ging ze over het prutje heen en draafde op haar gemak door het dichtbegroeide woud van het meander. De geur van hert was hier op het moment het sterkst dus daar was Aaliyah naartoe gegaan. Noses; hetgeen wat eerder “Junior” genoemd werd huppelde moe achter haar aan, het had hoogstwaarschijnlijk dorst en had de melk van haar moeder nodig.
’Sééééé-nior.’ riep ze luid toen ze het gewei van het hert gespot had. Natuurlijk lag het lui in de schaduw. Op deze hete dag was Aaliyah natuúrlijk degene die de hele tijd met het kind moest sjouwen. Dat ze er zelf voor gekozen had deed er even niets toe. ’Bolledikkerd.’ riep ze daarna chagrijnig toen ze ook het bambi-hert zag. Het dikke bambigevalletje. Natuurlijk moest die heks weer zwanger zijn van Eyes. Wat een massaproductie zou het worden.
’Drinken, nu.’ beval ze Noses. Die rende met een hoge piep gelijk naar haar mam.
’Eyes.’ sprak ze kort. Ze keek toe hoe het hert zich omhoogduwde en loom gaapte. ’Jaja, rek je maar even uit. Rollebol nog maar even door het gras, nog meer wensen? Vegetarische hamburger?’ snoof ze kribbig. En daar kwam het hoor; meneer liet zich, met de ogen strak op haar gericht nog even ploffen in het gras en gaapte luid.
Aaliyah rolde met haar ogen en begon alvast in de richting van het meer te lopen. Ze schonk Bolleboos geen oogcontact terwijl ze langsliep en begon met grote teugen te drinken.
’Jezzerd! Wat is het warm vandaag.’ klaagde ze, meer tegen zichzelf dan tegen de toeschouwers achter haar. ’Klaar?’ vroeg ze bot tegen Eyes terwijl ze, haar kin druipend van het water, weer omdraaide.
Eyes was inderdaad al klaar. Hij was al op weg naar de struiken. Terwijl Aaliyah langs Bolleboos en Noses liep kon ze het niet laten en tapte expres met haar hoef tegen de spillebeentjes van Bolleboos. Eyes snoof hard, koppig keek Aaliyah naar hem en grijnsde bot, ’jij wil nog steeds een háppy-‘ ze snoof en legde de klemtoon op de “a”, ’family húh?’ klaagde Aaliyah. Terwijl ze het zei moest ze rillen van de walging dat zich vooruittrok op haar ruggengraat. Eyes rolde met zijn ogen en liep weer voor haar uit. Op haar beurt rolde zij op haar ogen.
Met haar lange benen had ze het hert al snel ingehaald. Ze haalde haar neus op, de geur van haar rivaal hing bij hem. ’Je moet je wassen.’ Aaliyah keek de andere kant op, tussen de bomen door. ’Zeg. Leer jij Noses eens wat manieren.’
Aaliyah snoof hard en zwaaide haar hoofd omhoog. Brutaal staarde ze naar Eyes die verderop aan het drinken was.
Het was vandaag echt kapot warm. Haast te warm om iets te doen maar door de warmte was zij nu eindelijk haar wintervacht kwijt. Haar diepdonkergoude vacht glom als een spiegeltje en het hielp om het niet zo warm te hebben. Nu baalde ze dat ze geen manen had om de vliegen weg te houden, gelukkig had ze wel een overvolle staart om veel vliegen weg te houden.
Feitelijk was Aaliyah een lelijk mormel. Haar grote hoofd was breed aan de voorkant en ze had grote ogen, grote ezelsoren, grote neusgaten en letterlijk en figuurlijk had ze ook een grote mond. Dan had ze een smalle hals dat langzaam aan veel te breed werd. Haar borst was, naar haar eigen ook te dik, dan haar hele lange stelten benen. Nog te zwijgen over haar manen en staart; het begint met haar voorpluk; drie á vier kleine lichtgouden sprietjes, dan haar manen die overeind stonden door de lengte; vijf á zes centimeter hoog en dan haar staart, veel te vol.
Verder had ze wel alle verhoudingen die een akhal teke had. Waarschijnlijk. Een half akhal teke dan. Haar kleur was misschien iets te donker voor een palomino akhal teke en ze was zwaarder gebouwd. Met een vader als Azacar moest dat wel, hij was immers een fries.
Plots knaagde er iets, Aaliyah kon het niet waarnemen. Azacar. Die had ze al een tijd niet gezien, hij was weg, waarschijnlijk niet in dh, waarschijnlijk had die allemaal andere merries verleid en veulens gekregen. Hoeveel halfzusjes had ze dan al? En hoeveel broertjes? 10? 20? Ze knarste met haar tanden, hij gaf dus niets om haar. Hij gaf om zijn bloedlijn maar de zussen en broers die ze had waren bijna allemaal wannabe. Aaliyah kon niet zeggen, kon niet oordelen of zijzelf ook van die partij was. Het maakte haar allang niet meer uit. Als veulen had ze veel geleerd van alle paarden die haar eerbied toonden en zij hen. Maar dat waren niet alleen maar slechten. Ook goeden zoals de gevlekte merrie Pearl. Aaliyah grinnikte bij die gedachte.
Ze had een hart maar of die zo goed was als vroeger was te betwijfelen. Het veulen met het koppige uiterlijk, brutale oogjes en bijdehante opmerkingen was niet zo heel veel veranderd. Ze was vanzichzelf alles al. Gewoon de perfecte Aaliyah.
Terwijl ze daar over mijmerde bleef ze in de schaduw staan. De vliegen tijsterden haar ogen, schoft, rug, kont, wist zij veel wat nog meer. De palomino merrie voelde het liefdevolle geschuur van het gewei van het grote hert. ’Hoeveel mini dingen ben je nog van plan om te baren?’ snauwde ze gelijk. Tot haar genoegen hoorde ze een verontwaardigd geluidje wat haar onwillekeurig moest laten grijnzen. Hij snoof boos. ’Best. Spijt me.’ ze zei het snel, sorry zeggen was een van haar vaardigheden dat was afgezwakt, sorry zeggen was dom. Of nouja. whatever.
En zachte hinnik; afkomstig van haar eigen stembanden. De produceerster.
Gegrinnik.
Aaliyah snoof hard en schudde met haar hoofd terwijl ze nadacht over Noses en Bolleboos. Hoe moest dat nou verder. Dat mormel moest drinken en moest drinken bij haar moeder; Bolleboos. Wat ze helemáál niet plezierig vond. Het had een marteling moeten worden voor Bolleboos, niet dat het niet was, en zijzelf had dan gewoon een tweede Eyes gehad. Maar dan een vrouwtje.
Goed, ze kon het niet blijven ontkennen en het was al een tijdje geleden dat ze het had toegegeven; ze was jaloers. Jaloers op dat wicht dat Eyes in beslag had genomen. Aaliyah wist heus wel dat Eyes zijn best deed om zijn tijd te verdelen tussen zijn kleine –voormalig háppy family, totdat zij met haar plan kwam en de family achter Eyes rug om gewoon verscheurde- familie en Aaliyah. Alsof Aaliyah gedeeld wou worden.
Jaloérs.
Aaliyah wist het.
Plots werd haar blikveld groter; haar ogen vlogen open en haar hoofd werd overspoeld door licht. De merrie brieste luid en schudde weer met haar hoofd. Verbaast hinnikte ze, nog voordat ze het kon tegenhouden. Ze had gewoon haar mond geopend en er was geluid. Het was niet hard, eerder een luchtige hinnik maar toch.
Ze grinnikte opeens opgelucht. Ze was helemaal voor niets paranoia geworden, ze had gewoon een onbekende paarden geur opgevangen. Niets wolf, niets roofdier. Niets gevaar. Ze grijnsde haar tanden bloot en begon te draven. De rivier kwam in beeld en omdat het zo warm was besloot ze maar gewoon een willekeurig iets te doen.
Met grote stappen beende ze door de rivier. Het water werkte verkoelend. Terwijl Aaliyah dat deed merkte ze het hert dat met plezier haar achterna ging.
Nou, ze klom de rivier uit en schudde zich uit. Nu wachten op het eventuele paard dat er waarschijnlijk aan kwam. Gezellig.
1448 woorden
Laatst aangepast door Aaliyah op di 29 mei - 5:59; in totaal 1 keer bewerkt
