I Will Leave You my best friends. For A long time :-

Saronse slenterde rustig over de groene heuvels. Hij was diep in gedachten gezonken. Zich afvragend wat Gahana hem duidelijk wou maken. Hij liet zijn hoofd een beetje zakken. Hij moest verder gaan met de zoektocht. De vorige keer gingen zijn vriendinnen mee. Merle, Kai, Visual en Ravena. Maar zoals Soranse al vreesde kwamen ze in gevaar. Allen waar gewond. Hij kon de verse littekens nog steeds in zijn hoofd voelen stekken. Hij zag beelden toen enkelen gebeten werden door die bloeddorstige wolven. Kai die flauwviel. Omdat ze zo veel bloed verloor. Saronse was dom geweest ze mee te nemen. Hij had het nooit mogen vragen! Vandaar dat Gahana waarschijnlijk zei dat ze beter niet mee kwamen. Saronse zijn mooie ijs blauwe ogen gleden eventjes om de omgeving heen. Maar ze zei ook iets van dat ze beter niet zouden zien wat hij zou doormaken. Saronse hief dapper zijn hoofd op. Saronse was bereid alles te doen, zodat hij eindelijk wist wat er nou gebeurt was. Al werd het zijn dood. Saronse had Iki al verteld dat hij een tijdje uit Dream Horses zou zijn. Waarschijnlijk langer dan een tijdje. Hij had ongeveer de weg gevonden. Maar de reis bleef verschrikkelijk gevaarlijk. Wie weet dat hij daar in vrede zou rusten. Saronse snoof even. Wat was dat nou weer voor een gedachten? Zijn tijd was nog lang niet! Saronse was van plan om meteen te vertrekken. Hij moest alleen nog één ding doen. Hij heeft besloten om Kai te vertellen wat hij van plan was. Het zal met veel pijn in zijn hart verteld worden. Wetend dat zijn trouwe vriendin het niet zo graag zou hebben dat hij die gevaarlijke reis opnieuw zou trotseren. En alleen. Het was niet de enige reden dat hij haar wou roepen. Hij wilde haar feliciteren omdat ze haar kudde weer heeft genomen. Saronse had wel zo'n gevoel dat Kai het leven in Dream Horses weer gewoon zou oppikken. Zij hoorde hier. Net als Ravena. Visual en Merle waren eerder vrije vogels. Hij had ze al lange tijd niet gezien. Maar hij was er vrij zeker van ze weer terug te zien. Ze dwaalden waarschijnlijk ergens. Saronse stond even stil en keek emotieloos om zich heen. De zon scheen fel. Ze was zo lekker warm. Hij hoorde het gras ritselen. Een zwakke wind bries zorgde ervoor dat de planten dansten. Zijn lange zwarte manen dansten mee in de wind. Hij zal Dream Horses hard missen. Hij genoot van dit makkelijk en rustig leventje. En zijn schoonheid. Saronse zuchtte diep. Uiteindelijk liet hij zijn krachtige hinnik weerklinken in de lucht. Hij herhaalde nog een paar ik om zeker van te zijn dat Kai hem had gehoord. Hij stond op de top van de heuvel en keek somber om zich heen. Stel je eens voor, hij zou nooit meer terug komen. Naar deze prachtige en warme plek. Iki vond het al niet leuk dat Saronse weg ging. Het wilde dolgraag mee. "Maak je maar niet ongerust Iki, ik ga al mijn antwoorden vinden. Ik zal oké zijn. Beloof mij gewoon dat je flink groeit en uit de problemen blijft..." Saronse durfde niet te beloven dat hij misschien niet meer terug zou keren. Het deed pijn om de protesterende pup achter te laten. Saronse staarde doelloos voor zich uit. Hij wachtte geduldig op Kai. Hij was er zeker van dat ze zou komen.

Kai

Ik brieste een keer luid. Door de wind dansten mijn witte manen. Mijn lange witte staart wuifde als een vlag achter mij aan. Ik keek met mijn blauwe ogen vredig over Dream Horses. Het land waar ik thuis hoorde. Waar ik vele van mijn vrienden heb ontmoet. En waar ik mijn zus Ravena weer heb terug gevonden. Ik had haar al jaren niet meer gezien. Soms spookte de gedachte dat ze misschien dood zou zijn door mijn hoofd. Die verbande ik dan uit mijn gedachtegang. De heuvels waren een van mijn favoriete plekken. Ik kon er helemaal tot rust komen. Ik luisterde er altijd naar de wind die een lied voor me zong. Iedere dag weer. Het lag vlak bij mijn kuddegebied. Zomers kwamen we wel eens in de heuvels met zijn alle om iets leuks te gaan doen. De laatste paar maanden was dat niet meer zo geweest. Er waren dingen veranderd in mijn kudde. Paarden werden inactief of verdwenen voor onbepaalde tijd. Het deed me pijn en verdriet. Ik spande me altijd erg in voor de leden en wat kreeg ik? Stank voor dank.

Mijn ogen gleden intussen weer over de glooiende heuvels. Ze vormden een deel van de grens van Dream Horses. Ik zag vele paarden hier naartoe trekken, om vervolgens nooit meer terug te keren. Zelf heb ik het ook eens overwogen om weg te trekken, de wereld verkennen. Mijn beste vriend had het een keer tegen mij verteld, dat we samen de wonderen van de wereld zouden gaan ontdekken. Ik wist zeker dat die dag ooit nog een keer ging komen. Niet nu, maar ooit. Een krachtige hinnik trok mijn aandacht. Gelijk werd al mijn aandacht door die ene hinnik opgeëist. De hengst waar ik zoveel om gaf, riep me. Meteen kwam ik in beweging. Mijn hoeven raakten licht de grond. Ik was altijd al slank en sierlijk geweest. Ik brieste een keer luid. De hinnik leek van dichtbij te komen, dus Saronse moest ergens in de buurt zijn. De hinnik werd nog een paar keer herhaald. ''I am coming, Saronse.'' fluisterde mijn stem zacht als altijd. Mijn ogen vonden de bonte hengst midden op een heuveltop. Mijn hart maakte een sprongetje van geluk. Ik galoppeerde vrolijk naar hem toe. Maar toen ik zijn sombere uitdrukking zag, veranderde dat opslag. Ik hield halt bij de hengst. ''Wat is er?'' vroeg mijn bezorgde stem. Mijn ogen vonden de zijne. Ik keek er even in en daarna liet ik ze naar Iki glijden. Daar liet ik ze rusten.

OOC: Als je het vervelend vind dat ik in de ik-persoon post, moet je het even zeggen :3

Edit Magnifico: Het is niet de bedoeling dat je in de eerste persoon enkelvoud schrijft. We gebruiken hier de derde persoon enkelvoud.