Ze liep, nou, ze wist niet of je het lopen kon noemen.. Ze gleed met haarkleine zwarte hoefjes over het, wat voor mij oneindig leek te zijn, ijsmeer. Ze was best wel bang om erin te zakken, maar ze wist dat dat heus niet zal gebeuren. Ze zuchtte diep, sinds haar moeder 1 maand geleden overleden was en ze haar vader nooit gekend heeft, is ze al die tijd alleen geweest. Ze zal snel iets moeten verzinnen, want haar kleine maagje kon niet langer zonder eten. Het was inmiddels aardig normaal voor haar dat ze dat rare knorgeluid hoorde.. Ze maakte niet zo snel vrienden, dus besloot ze om Magnifico te roepen en te vragen of ze bij de kudde mocht komen. Ze besloot met haar lege, knorrende maag en haar alleen zijnde ziel, de longen uit haar lijf te hinniken. "Hihihihihihi!!"
Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
|
|
|