We are on, you and I. We are like the earth and sky. [Perry]

As you go through life you'll see,
there’s so much that we don't understand .

And the only thing we know,
is things don't always go the way we planned.

Ja, het leven ging inderdaad niet zoals hij het geplanned had. Hij had zijn geliefde heuvels verlaten om de rest van DH te verkennen. De eerst weken was geweldig geweest. Overal nieuwe geuren, nieuwe uitzichten en nieuwe paarden. Hij moest toegeven dat hij een paar interessante figuren had ontmoet. Ravena bijvoorbeeld, een merrie waar hij totaal geen hoogte van kon krijgen. Of Nar, de leidster van de Horcrux. Of ex-leidster, had hij gehoord. Icari had nooit goed begrepen hoe nieuws zich zo snel door zo’n groot gebied kon verspreiden, maar als je er voor open stond hoorde je overal gefluister. De vogels die door het bos gleden als schaduwen, hindes die bij de rivier stonden, de eekhoorns die door de bomen schoten. Het was nergens stil en voor een luisterend oor was overal informatie te vinden. Zo werd er nu gefluisterd dat er iets stond te gebeuren in DH, iets groots.. Icari was bang dat het te maken had met de machtsverschuivingen binnen de Horcrux. Nar had hem geen type geleken om gebieden te claimen, ondanks het feit dat de zwarte merrie een schedel op haar hoofd droeg, maar hij wist niet hoe de nieuwe kuddeleider, of leidster, was. Die dreiging had hem aan het denken gezet.

Een solitair paard was niet veilig. Hij had zijn hele leven in een kudde geleefd, eerst in die van zijn moeder en daarna in Agustins hengstenkudde. De afgelopen weken waren buitengewoon eenzaam geweest, afgezien van de momenten dat hij andere paarden had ontmoet. Daarnaast was er nog iets, of eigenlijk iemand, die hij maar niet los kon laten: Perry. Hij had haar al een tijd niet gezien, maar hij wist dat ze in de buurt was. Icari had al enige tijd de sporen van de Quiet Sparkle gevolgd. Het werd tijd dat hij zich bij de kudde voegde, in plaats van hen te stalken. Tenminste, als de kuddeleidster hem er wel bij wilde hebben. Icari zuchtte even. Hij had geen idee hoe tolerant ze waren met hengsten in de Quiet Sparkle. Straks dachten ze dat hij meteen de leiding over wilde nemen of iets dergelijks. Icari schudde even zijn hoofd, waarbij zijn zijdeachtige manen rond zijn hoofd dansten. Zo was hij niet, maar hoe kon hij hun daarvan overtuigen? Hij had zijn eerste stap in elk geval al bedacht; hij zou Perry roepen.

Hij wilde duidelijk maken dat hij het zat was om enkel haar geur te volgen. Hij wilde haar kunnen zien, aanraken, haar adem op zijn vacht kunnen voelen. De afgelopen dagen was het brandende gevoel in zijn hart alleen maar heftiger geworden. Het verlangen om haar te zien en bij haar te zijn was bijna ondragelijk geworden. Nooit, nooit had Icari gedacht dat hij zulke gevoelens kon hebben voor een merrie. Maar het was nu zo en hij kon niets anders doen dan het gevoel te omarmen. Als alles ging zoals hij het wilde zou hij na vandaag een partner en een kudde hebben. Zolang het ging zoals hij had geplanned. En dingen hadden nog wel eens de neiging om niet te gaan zoals je het geplanned had. Icari zuchtte nogmaals, haalde toen diep adem en liet een luide hinnik horen. Een hinnik met een duidelijke naam en verlangen: Perry.

We are one, you and I.
We are like the earth and sky.


OOC: Roep aan Perry, alleen betreden met toestemming.
Tekst uit We are one - Lion King 2
583 woorden