Hoelang was het geleden? Waarschijnlijk lang genoeg, want Kaene kon zich enkel beelden naar voren halen. De hengst stond stil, zijn blik gleed over groene heuvels. Volgde verder, nieuwsgierig wat er verder te vinden was in dit zo geheette Dream Horses. Maar eerst moest hij opzoek naar een kudde, iemand die hem leidde. Kaene had immers altijd al in een kudde geleefd, nu met wat enkele andere redes en toevoegingen. Maar het was het zelfde idee. Kaene had wat rond geneusd, was opzoek gegaan. Nu nog zonder enige succes, maar na wat vreemde paarden te hebben gevraagd wat voor kuddes er huisde in Dream Horses, had hij besloten om naar de hengst Sultan opzoek te gaan, hij leidde de goede kudde met de naam Quiet Sparkle. Kaene zou zien of het wat was, of hij uberhaud de kudde binnen werd gelaten. De hengst bracht zichzelf in beweging, zijn bewegingen soepel en uiterst beheerst. Kaene was een paard met passie voor het leven, hij wist wat hij deed waar hij mee bezig was en wat hem te doen stond in het leven. Zo’n 3 jaar geleden niet, toen was alles zo anders. Maar om daar niet door de zweer te laten bederven schudde de reu met zij hoofd, waarbij zijn langen manen in een rommelig model over zijn breedde hals vielen. Hij moest zijn voorste been spieren flink aanspannen tegen zijn gewicht in, aangezien hij de heuvel af liep. Galloperen zou te riskant zijn, dan liep je de kans op te vallen of je te verzwikken. Maar aangezien Kaene een paard was die graag risico’s nam, speerde hij zonder enige pardon de heuvel af.Zijn benen sterk genoeg om bij iedere galop pas zijn gewicht op te vangen. Eenmaal onderaan de heuvel gooide hij even zijn achterhand omhoog, waarna hij stil kwam te staan. De geur was er nog, een onbekende geur. Maar toch wist hij van wie het was, hij was immers opzoek naar het beeld bij de geur. Hij kon hem enkel nog niet zien. Kaene slaakte een korte maar duidelijk hinnik, om duidelijk te maken wie hij was en wat hij wou. Hij had immers geen kwaad in de zin. Kaene bleef staan, onderaan de heuvel. Geduldig wachtend op een reactie of beeld van de hengst waarnaar hij opzoek was. Hij kon nu enkel afwachten, want een zoekt tocht beginnen op een plek waar hij de weg niet van wist had waarschijnlijk niet veel zin.
-Sultan
Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
How do I say this?
2 plaatsers
Bericht [Pagina 1 van 1]
1 How do I say this? di 29 jan - 5:31
Kaene
2 Re: How do I say this? do 31 jan - 7:46
Sultan
VIPHopeloos spartelde het jonge hertje met zijn benen in de lucht. Sultan draaide zijn hoofd om, liep in een hoog tempo richting het verstrikte beestje. Zo te zien was het beestje de bosjes in gerend, waardoor hij nu helemaal vastzat tussen de takken en de doorns. Sultan zou hem eventueel kunnen helpen, maar of hij daarna nog lang in leven zou bleven wist hij niet. Waarschijnlijk zou hij meteen weg spurten, waardoor hij niet de kans kreeg het beest verder te helpen. Waarschijnlijk zouden zijn wonden gaan ontsteken, waardoor hij uiteindelijk door zwakte toch zou overlijden. Hij kon het in ieder geval een kans geven, dus ondertussen pakte Sultan een aantal uitstekende takken in zijn mond, gaf er een stevige ruk aan waardoor ze met een zachte knak afbraken.
Geen leuk klusje, want de doorns prikte enorm in je tandvlees. Toch ging hij door, trok nog wat takken los tot hij uiteindelijk bij het kleine hert aangekomen was. Hóe ging hij dat nou weer los krijgen? Bedenkelijk bekeek hij even hoe de takken om zijn poten gedraaid zaten, om vervolgens het uiteinde van een tak te pakken en zo zijn eerste achterbeen vrij te maken. Het dier wilde al meteen weg rennen, maar realiseerde zich toen hij weer tegen de grond viel dat hij nog steeds verstrikt zat in de takken. "Rustig maar. Ik wil je alleen maar helpen." Sultan richtte zijn vriendelijke bruine ogen op het jonge dier, maar het enigste wat die deed was een achterlijk geluid maken en hem met argwaan en angst in zijn ogen aankijken. Toch ging Sultan door, tot alle takken rondom zijn poten verdwenen waren en hij strompelend tussen de schaduwen van de hoge bomen verdween.
Nouja, hij had in ieder geval een poging gewaagd en wie weet liep het dier over een paar weken weer vrolijk rond en had hij nergens last van. Heel ernstig waren zijn wonden niet, voor zover Sultan had kunnen zien, dus de kans was groot dat hij zodra hij bijgekomen was van de schrik, geen pijn meer had. Een tevreden glimlach sierde zijn gelaat en Sultan baande zich een weg door de struiken, om vervolgens op een zandpad terecht te komen. In een ontspannen stap ging hij opzoek naar een plekje waar hij even uit kon rustten.
Net toen hij een geschikte plek in het oog kreeg, klonk er een hinnik die overduidelijk aan hem was gericht. Hij moest zijn plannen dus aanpassen. Sultan gooide zijn hoofd in de lucht, slaakte een luide hinnik om te laten weten dat hij onderweg was. Bijna direct schoot hij in een soepele galop, versnelde zijn tempo iets zodra er een heuvel in zicht was en verminderde zijn tempo weer zodra hij de heuvel af galoppeerde. Al snel verscheen er een paard in zijn blikveld, Sultan viel terug in een draf en kwam uiteindelijk in een stap terecht. Zijn ademhaling was hoog en zijn neusgaten wijd opengesperd door de inspanning. Hij merkte al meteen dat hij het trainen weer op moest gaan pakken, want zelfs dat kleine stukje wist hem al uit te putten. "Hoi!" Begroette hij de hengst enthousiast. "Ik had je hinnik gehoord, dus what's wrong?" Zodra hij die woorden had uitgesproken, verscheen er een grijns rond zijn lippen.
Geen leuk klusje, want de doorns prikte enorm in je tandvlees. Toch ging hij door, trok nog wat takken los tot hij uiteindelijk bij het kleine hert aangekomen was. Hóe ging hij dat nou weer los krijgen? Bedenkelijk bekeek hij even hoe de takken om zijn poten gedraaid zaten, om vervolgens het uiteinde van een tak te pakken en zo zijn eerste achterbeen vrij te maken. Het dier wilde al meteen weg rennen, maar realiseerde zich toen hij weer tegen de grond viel dat hij nog steeds verstrikt zat in de takken. "Rustig maar. Ik wil je alleen maar helpen." Sultan richtte zijn vriendelijke bruine ogen op het jonge dier, maar het enigste wat die deed was een achterlijk geluid maken en hem met argwaan en angst in zijn ogen aankijken. Toch ging Sultan door, tot alle takken rondom zijn poten verdwenen waren en hij strompelend tussen de schaduwen van de hoge bomen verdween.
Nouja, hij had in ieder geval een poging gewaagd en wie weet liep het dier over een paar weken weer vrolijk rond en had hij nergens last van. Heel ernstig waren zijn wonden niet, voor zover Sultan had kunnen zien, dus de kans was groot dat hij zodra hij bijgekomen was van de schrik, geen pijn meer had. Een tevreden glimlach sierde zijn gelaat en Sultan baande zich een weg door de struiken, om vervolgens op een zandpad terecht te komen. In een ontspannen stap ging hij opzoek naar een plekje waar hij even uit kon rustten.
Net toen hij een geschikte plek in het oog kreeg, klonk er een hinnik die overduidelijk aan hem was gericht. Hij moest zijn plannen dus aanpassen. Sultan gooide zijn hoofd in de lucht, slaakte een luide hinnik om te laten weten dat hij onderweg was. Bijna direct schoot hij in een soepele galop, versnelde zijn tempo iets zodra er een heuvel in zicht was en verminderde zijn tempo weer zodra hij de heuvel af galoppeerde. Al snel verscheen er een paard in zijn blikveld, Sultan viel terug in een draf en kwam uiteindelijk in een stap terecht. Zijn ademhaling was hoog en zijn neusgaten wijd opengesperd door de inspanning. Hij merkte al meteen dat hij het trainen weer op moest gaan pakken, want zelfs dat kleine stukje wist hem al uit te putten. "Hoi!" Begroette hij de hengst enthousiast. "Ik had je hinnik gehoord, dus what's wrong?" Zodra hij die woorden had uitgesproken, verscheen er een grijns rond zijn lippen.
3 Re: How do I say this? zo 3 feb - 4:16
Kaene
Zijn geduld werd beloond, na zo’n lange minuten te hebben staan wachten werd zijn hinnik van eerder beantwoord. En vlak daarna volgde al snel een zwarte hengst, die de geur droeg waarna hij naar opzoek was geweest. Kaene lachte vriendelijk naar de vreemdeling die hem naderde, de hengst leek wat uitgeput te zijn. ’ Hoi!’ Sprak de hengst toen hij zich bij hem had gevoegd, ’Goedendag! Lange reis achter de tocht?’ Vroeg Kaene vriendelijk waarna hij knikte, en zijn houding iets wat herstelde. De hengst sprak, waarbij Kaene opkeek en hem afwachtend aankeek. ’ Ik had je hinnik gehoord, dus what's wrong?’ De hengst boog zijn hoofd wat, en kwam zo op rust stand te staan. ’De rede dat ik naar je hinnikte is dat ik me afvroeg ik me bij jou kudde kan voegen?!’ Kaene was er wel zeker van dat deze hengst de kudde Quiet Sprakle leidde. Zo niet dan stond hij aardig voor schut, maar ach wat maakte het uit. Hij kende deze hengst niet tot amper, er viel dus niks te verliezen. ’Mijn naam is trouwens Kaene’ Zijn stem aardig en vriendelijk, ’En u moet vast en zeker Sultan zijn als ik het goed heb?!’ Kaene was nooit zo heel goed in het voeren was gesprekken, hij was vaak op zichzelf. En dat was ook een goede rede om zich bij een kudde te voegen, voor het wat meer sociale leven.
-Oke hij is heel kort, maar kon er echt niet meer uit krijgen ='/
-Oke hij is heel kort, maar kon er echt niet meer uit krijgen ='/
4 Re: How do I say this? di 5 feb - 7:03
Sultan
VIPZijn reebruine ogen bleven op de hengst gericht, wendde geen enkel moment van hem af. Bedachtzaam gleden zijn ogen even over de hengst heen, zodra zijn stem in zijn oren klonk, was zijn volledige aandacht weer op het hoofd van het paard voor hem gericht. Hij was vriendelijk, dat was al één voordeel. "Valt wel mee, mijn conditie is niet meer zo goed als voorheen, vandaar." Grinnikte hij, waarna hij kort even met zijn hals schudde. Het werd tijd dat hij daar weer aan zou gaan werken, maar als hij eerlijk was, had hij daar vrij weinig zin in. Voor nu was het ook niet nodig, er was immers vrij weinig te doen in zijn kudde en dat lag zeker niet aan hem, de leden begonnen aardig inactief te raken en dat vond hij jammer. Sultan deed zijn uiterste best er iets van te maken, maar op de een of andere manier wilde het nu niet lukken. Het zou vast wel goed komen, dus Sultan bleef positief. "En waarom heb je voor de Quiet Sparkle gekozen? Waardoor verdien jíj een plekje in de kudde?" Nadat hij gesproken was, gaf hij de hengst de mogelijkheid om te antwoorden. Ondertussen verscheen er een licht nieuwsgierige glimlach op zijn lippen.
Toen de hengst zich voorstelde, wilde hij zijn mond openen om ook zijn naam bekend te maken, maar de hengst was hem voor. Sultan knikte bijna direct. "Aangenaam Kaene. Helemaal goed, ik ben inderdaad Sultan." De glimlach rond zijn lippen werd alleen maar breder naarmate het gesprek verder ging. Misschien weer een nieuw lid voor zijn kudde, die waren natuurlijk bijna altijd van harte welkom. In de tijd dat hij de kudde nu aan het leidden was, had hij nog niemand geweigerd en tot nu toe beviel het hem wel. Sommige leden waren minder met de kudde bezig dan andere, maar opzich.. hij had vrij weinig om over te klagen. Enkel de inactiviteit, maar hij zou er vast en zeker wel weer iets op verzinnen. Een activiteit ging er voorlopig niet in zitten, het bleek wel dat dat de activiteit niet opkrikte.
Echt veel meer kon hij van de hengst niet vragen. Als hij eenmaal aangenomen was in de kudde, zou hij hem nog een tijdje in de gaten houden, om te kijken of hij ook echt daadwerkelijk in de kudde wilde en er iets voor over zou hebben. Dat was voor Sultan belangrijk. Met de kudde bood hij veiligheid en af en toe een activiteit, maar natuurlijk wilde hij daar ook iets voor terugkrijgen. Vertrouwen, loyaliteit en activiteit. Dat waren voor hem de drie belangrijkste punten waar een lid aan moest voldoen.
Bericht [Pagina 1 van 1]
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
|
|
|