Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » N O O R D E N » De Sneeuwvlakte » Who do you think you are? (Synthis)

Who do you think you are? (Synthis)

2 plaatsers

Ga naar pagina : Vorige  1, 2

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 2 van 2]

Synthis

Synthis

De witte merrie leek wat te willen gaan zeggen, maar klapte haar tanden weer op elkaar.
''Wat zijn wij? Vrienden? Vijanden?'' De merrie keek hem dringend aan, en hij keek haar aan.
'Iets ertussenin? Laten we het op bondgenoten houden.' De hengst keek haar diep aan.
Het was zo. Misschien waren ze ook wel meer, maar daar zou hij het niet met haar over hebben.
Ze was heel langzaam wat voor hem gaan betekenen.
Ze was zijn hart in geslopen en had zich daar comfortabel genesteld, niet van plan snel weg te gaan, en misschien wel van plan een groter deel toe te eigenen, haar kamers drastisch te verbouwen en groter te maken, en hij zou er niets tegen kunnen doen.
Synthis wendde snel zijn blik af naar de grond, en probeerde het uit zijn hoofd te zetten en zich weer op haar te concentreren.
Maar dat was het probleem, dat was precies wat hij deed. Grr.
Een siddering trok door zijn lichaam en hij beet op zijn lip terwijl hij zijn ogen sloot.

Clove

Clove

'Iets ertussenin? Laten we het op bondgenoten houden.' Clove keek de hengst tegenover haar doordringend aan, alsof ze met haar ogen alle emoties zou kunnen bespeuren. Maar nee, meestal lukte haar dat wel. Maar Synthis maakte het haar lastiger. Ze zuchtte, misschien dat ze zich wel beter zou gaan voelen als ze het eenmaal aan iemand had verteld. En als ze eerlijk was, was Synthis de eerste aan wie ze haar verhaal toevertrouwde. Clove staarde door de opening van de grot naar buiten, haar oren naar voren, haar hoofd gevuld met duizenden gedachten. Ze wende haar blik af van de opening van de grot en keek opnieuw naar Synthis. Op het moment dat ze haar verhaal wilde vertellen, leek het een stuk kouder te worden in de grot. De kou sloeg haar om de keel. De merrie schraapte even kort haar, nog steeds pijnlijke, keel. ''Ik heb hier 2 jaar geleefd en ben daarna ook nooit meer teruggekomen, tot aan vandaag. Puur omdat ik bang was voor het verdriet en de pijn die in deze plek verscholen ligt.'' De merrie staarde in de ogen van Synthis. ''Ik heb eigenlijk altijd een goed leven gehad, ik had een geweldige familie. We vormden onze eigen kudde. We waren allemaal dol op de sneeuwvlakte, omdat we er niet opvielen..'' Ze kreeg een brok in haar keel en had moeite met praten. ''Op die ene nacht, ik was net een paar dagen 2 jaar.. Een stel anderen paarden namen de wacht op zich. Ik mocht gewoon de hele nacht doorslapen, mijn vader had altijd door hoe ik me voelde. Het was een wijs paard.'' De merrie schraapte opnieuw haar keel. ''De dag daarna werd ik wakker, mijn hele familie was vermoord. Ik was de enige overlevende. Sindsdien leef ik in m'n eentje.. Vroeger was ik ook niet zo bot als ik nu ben.. Sommige gebeurtenissen veranderen je gewoon.'' Haar ogen vulden zich met tranen, ze wendde vlug haar hoofd af. Het voelde wel fijn, om zo open te zijn over haar problemen. Om iemand te hebben die ze kon vertrouwen.

-Door de zin die ik van jouw kopieerde staat mijn lettertype nu ook zo, maar ik ben te lui om het te veranderen en het is een chill lettertype (:

Synthis

Synthis

'Ik heb hier 2 jaar geleefd en ben daarna ook nooit meer teruggekomen, tot aan vandaag. Puur omdat ik bang was voor het verdriet en de pijn die in deze plek verscholen ligt.' De merrie staarde de witte hengst aan. 'Ik heb eigenlijk altijd een goed leven gehad, ik had een geweldige familie. We vormden onze eigen kudde. We waren allemaal dol op de sneeuwvlakte, omdat we er niet opvielen..' Ging de merrie verder. Het leek nog steeds aarzelend. 'Op die ene nacht, ik was net een paar dagen 2 jaar.. Een stel anderen paarden namen de wacht op zich. Ik mocht gewoon de hele nacht doorslapen, mijn vader had altijd door hoe ik me voelde. Het was een wijs paard.' De merrie vond het duidelijk moeilijk om verder te praten. 'De dag daarna werd ik wakker, mijn hele familie was vermoord. Ik was de enige overlevende. Sindsdien leef ik in m'n eentje.. Vroeger was ik ook niet zo bot als ik nu ben.. Sommige gebeurtenissen veranderen je gewoon.' De witte hengst knikte grimmig, hij kende het zelf maar al te goed en wist dat je hier meer door veranderde dan door andere dingen. In zijn geval dan. 'Door sommige dingen verander je meer dan andere. Door dit soort dingen verander je heel erg. Bedankt dat je dit met me gedeeld hebt.' Hij nam een hap lucht om verder te praten, maar ademde het ongebruikt weer uit. Hij had niets meer om te zeggen, niets meer dat hij kwijt moest, en hij keek haar aan. Hij voelde met haar mee dat ze dit mee had moeten maken, het was absoluut geen pretje en hij gunde het niemand. Maar nu, wat kon hij eraan doen? Niets. Hij kon een vriend voor haar zijn, zorgen dat ze zich weer beter zou voelen en het naar de achtergrond zou worden geschoven zodat het makkelijker voor haar zou zijn om er mee om te gaan, maar meer kon hij niet doen. Meer lag niet in zijn macht en dat speet hem meer dan iets hem ooit had gespeten. Zolang hij Bael erbuiten liet dan. Bael, zijn enige zoon om wie hij diep van binnen zo veel gaf.

Clove

Clove

'Door sommige dingen verander je meer dan andere. Door dit soort dingen verander je heel erg.
Bedankt dat je dit met me gedeeld hebt.' Clove glimlachte. 'Bedankt voor het luisteren.' Fluisterde ze. 'Hoe ziet jouw verleden eruit?' De vraag klonk aarzelend. Maar de merrie bleef glimlachen, ze begon de hengst echt te mogen. En ze vond het altijd lastig om lief te hebben. Ze zag Synthis als een vriend, een goede vriend. Maar ze wilde het niet toegeven. Ze zag vriendschap als een zwakte, het zorgde alleen maar voor verdriet als ze uiteindelijk vermoord werden of op een andere manier stierven. Het maakte je alleen maar zwak. In ieder geval, dat had ze zichzelf de afgelopen jaren enorm ingepraat. De merrie was bang om uiteindelijk weer alleen achter te blijven, met een gebroken hard.

-Sorry flutpost, moest even snel. Moet even Spunky kammen want ik weet niet wat dat beest met z'n vacht heeft gedaan. Maar hij is vies. brbx

Synthis

Synthis

'Hoe ziet jouw verleden eruit?' De hengst keek even moeilijk. Toch zou hij het haar gaan vertellen, dat was hij haar verschuldigd. hij schraapte zijn keel. 'Ik heb een tijdje in een groepje paarden gezeten. Ik had toen nog een heel goed karakter, en daar maakten ze misbruik van. Uiteindelijk ben ik er kwaad vertrokken omdat ik het niet meer trok. Toen heb ik een merrie gevonden, waar ik van hield. We kregen een veulen, maar een paar uur na de geboorte stierf ze. Mijn zoon, ik heb hem aangewezen als schulddrager voor haar dood. Ik heb me daaroverheen gezet, maar mijn karakter was veranderd. Ik heb een aantal vruchteloze pogingen gedaan hem slecht te krijgen, mijn lieve zoon. Het is niet gelukt. Uiteindelijk was hij zo ongelukkig bij me dat hij weg is gelopen en kwam ik hier terrecht. Ik kan wel gaan uitweiden over emoties, maar ik denk niet dat je daar geinteresseerd in bent.' De witte hengst zuchtte diep, die lieve Bael...

Clove

Clove

'Ik heb een tijdje in een groepje paarden gezeten. Ik had toen nog een heel goed karakter, en daar maakten ze misbruik van. Uiteindelijk ben ik er kwaad vertrokken omdat ik het niet meer trok. Toen heb ik een merrie gevonden, waar ik van hield. We kregen een veulen, maar een paar uur na de geboorte stierf ze. Mijn zoon, ik heb hem aangewezen als schulddrager voor haar dood. Ik heb me daaroverheen gezet, maar mijn karakter was veranderd. Ik heb een aantal vruchteloze pogingen gedaan hem slecht te krijgen, mijn lieve zoon. Het is niet gelukt. Uiteindelijk was hij zo ongelukkig bij me dat hij weg is gelopen en kwam ik hier terrecht. Ik kan wel gaan uitweiden over emoties, maar ik denk niet dat je daar geïnteresseerd in bent.' Clove keek de hengst vol medeleven aan. Ze waren wel een zielig setje zo met z'n tweeën.. Maar ja, je kon elkaar pas echt steunen als je het verdriet van de ander begreep. 'Je mag je best uitweiden over je emoties hoor, als jij je daar beter door gaat voelen.' Ze glimlachte zwakjes en keek diep in zijn ogen, zoekend naar emoties. Wat steeds makkelijker werd wanneer ze hem beter leerde kennen. De witte merrie keek naar buiten, een zucht gleed over haar lippen. Het sneeuwde, alweer..

Synthis

Synthis

'Je mag je best uitweiden over je emoties hoor, als jij je daar beter door gaat voelen.' De merrie keek hem aan, haar blik vertoonde medeleven, en de hengst gunde zichzelf dat medeleven niet. Toch voelde hij zich er beter door. Hij zuchtte een keer diep, en keek even weg. Was hij gek genoeg om haar over zijn emoties te vertellen? 'Als jij er geen problemen mee hebt, okay dan. Toen Bael vertrok, voelde het alsof ik uit elkaar gescheurd werd. Toen zijn moeder overleed had ze een wond geschapen, en terwijl die wond langzaam leek te genezen - heel heel langzaam - scheurde mijn zoon hem met al zijn kracht weer open toen hij vertrok. Ik weet dat het voor hem bij mij altijd was geweest alsof hij alleen was, omdat hij het niet op kon brengen van me te houden. Maar ik heb altijd van hem gehouden, en toen hij me verliet was ik echt alleen. Een zielige zwerver. Maar ik ben bang dat hij zich bij een kudde heeft aangesloten. Een goede kudde.' De laatste twee woorden spuugde hij uit alsof het uitgekauwde kauwgom was, vies en onbruikbaar. Wat het in feite ook was. Wie wilde hem nou alleen al in de búúrt van zijn kudde hebben als die kudde goed was? Walgelijk.

Clove

Clove

'Als jij er geen problemen mee hebt, okay dan. Toen Bael vertrok, voelde het alsof ik uit gescheurd werd. Toen zijn moeder overleed had ze een wond geschapen, en terwijl die wond langzaam leek te genezen - heel heel langzaam - scheurde mijn zoon hem met al zijn kracht weer open toen hij vertrok. Ik weet dat het voor hem bij mij altijd was geweest alsof hij alleen was, omdat hij het niet op kon brengen van me te houden. Maar ik heb altijd van hem gehouden, en toen hij me verliet was ik echt alleen. Een zielige zwerver. Maar ik ben bang dat hij zich bij een kudde heeft aangesloten. Een goede kudde.' Clove luisterde aandachtig en knikte begrijpend, haar ogen toonden haar medeleven. 'Ik begrijp hoe rot jij je voelt..' Ze wierp nogmaals een blik naar buiten, de sneeuwvlokjes kwamen met een steeds hogere snelheid uit de lucht vallen. Ze zuchtte en wend haar blik af, opnieuw keek ze Synthis aan. De merrie glimlachte zwak, in een vrolijke bui was ze niet bepaald. Niet dat ze dat normaal wel was.. Maar vandaag was het anders.

Synthis

Synthis

'Ik begrijp hoe rot jij je voelt..' De merrie keek steeds weer naar buiten, en de hengst draaide zijn hoofd weg. Hij rolde met zijn ogen. Wat was de merrie eigenlijk? Was ze goed, slecht, neutraal? Van zichzelf wist hij enkel wat hij probeerde te zijn, wilde zijn. Niet bepaald wat hij was. Neutraal waarschijnlijk. Grom.
Maar wat was de witte merrie eigenlijk? Goed sloot hij meteen uit, voor neutraal was ze misschien wat te irritant, brutaal en gemeen, maar slecht was ook niet echt de juiste omschrijving naar zijn idee. Neurtaal-slecht? Het klonk logisch.
Hij zou het haar vragen. Dan zou hij eindelijk wat weten. 'Wat ben je eigenlijk, slecht, neutraal? goed lijkt me toch niet?' Straks zou hij haar kwetsen, was ze inderdaad goed maar was ze nu zo in hem teleurgesteld dat ze hem eruit zou zetten.

Clove

Clove

'Wat ben je eigenlijk, slecht, neutraal? goed lijkt me toch niet?' Clove dacht diep na over deze vraag, ze hield haar hoofd nadenkend schuin. Vroeger was ze goed geweest, nu zouden veel paarden haar aanzien voor slecht. Maar was ze ook wel echt slecht? Ze wist zelf überhaupt niet of ze wel slecht wilde zijn.. Maar neutraal was ze ook niet.. 'Ik weet het niet..' Verzuchtte ze. 'Ik ben niet goed, dat sowieso niet. Ik was het vroeger wel.. Ehm.. Ik ben ook niet bepaald neutraal, maar ook niet echt puur slecht voor mijn gevoel..' Vervolgde de merrie, een zucht ontsnapte uit haar mond. Clove kon er nooit goed tegen als ze dingen niet wist. En al helemaal niet als ze dingen niet wist over zichzelf..

Synthis

Synthis

'Ik weet het niet..' Zuchtte de merrie. 'Ik ben niet goed, dat sowieso niet. Ik was het vroeger wel.. Ehm.. Ik ben ook niet bepaald neutraal, maar ook niet echt puur slecht voor mijn gevoel..' Vervolgde Clove. De witte merrie zuchtte nogmaals, het zat haar duidelijk niet lekker dat ze het niet wist. Tja. De hengst zuchtte nu ook. Hij wist het ook niet van zichzelf, en dat haatte hij. En toch wist hij het van binnen wel. Het zat dáár, op dat ene plekje, op dat plekje naast wat hij wilde zijn. Slecht. Gewoon, lekker slecht. Je niet bekommeren om het lot van anderen en gewoon besluiten dat je iemand dood. Of niet natuurlijk. Het leek hem heerlijk. Stel, je staat tegenover een onbekende. 'Ik mag je niet', schiet het dan door je hoofd. En het moment nadat de ander je zijn naam had verteld, zei je ongeveer dit: 'Als je dit nog na kunt vertellen, onthoud dan, ik word Synthis genoemd.' En dan sloeg je toe en vermoordde de ander. Of je vermoordde de ander half. Zodat de ander alleen maar heel erg zou lijden. Het zou allemaal zo heerlijk makkelijk zijn. Maar Synthis wist dat hij het het grootste deel van de tijd niet zou kunnen. Al was hij behoorlijk sadistisch. 'Tot mijn spijt,' Begon de witte hengst met een zucht, 'Ben ik neutraal-slecht.'

Clove

Clove

'Tot mijn spijt,' het andere witte paard zuchtte. 'Ben ik neutraal-slecht.' Met haar hoofd bedenkelijk schuin, schoten verschillende gedachtes door haar hoofd. Het was moeilijk te ordenen. Een zucht van opluchting was te horen toen ze haar gedachten eindelijk weer een beetje ordelijk waren. Neutraal-slecht was natuurlijk ook nog een optie? Was ze dat dan? Aan de ene kant wilde ze best goed zijn, ergens diep van binnen wist ze ook dat haar familie wilde dat ze zichzelf zou blijven. Maar ze bleef dat feit verdringen, ze wilde niet denken dat haar familie teleurgesteld in haar zou zijn als ze haar nu zouden zien. Ze wilde zichzelf geen slecht zelfbeeld aanpraten. Maar slecht? Tja dat wilde ze nou ook niet echt zijn, haar familie moest toch trots op haar worden? De twee tegenstrijdige gedachtes maakte het opnieuw een chaos in Clove's hoofd. Neutraal was ze ook niet, ze was meer slecht.. Zou ze dan net zoals Synthis neutraal-slecht zijn? De merrie zuchtte en keek Synthis aan. 'Ik denk ik ook..'

Synthis

Synthis

'Ik denk ik ook..' De merrie sprak de woorden somber, wat de hengst niet helemaal kon begrijpen. 'Ik ben te sadistisch om neutraal te zijn. Veel te sadistisch.' De hengst trok een grimas, en keek haar half vrolijk aan, blij dat hij dan in ieder geval iemand had gevonden die dezelfde, eh, hoe noemde je dat? Klasse? Iemand die dezelfde klasse deelde had gevonden. 'Vind je het erg om hier binnenkort te vertrekken? Dit is niet helemaal het juiste gebied voor mij. Het is alsof ik bekeken word ofzo.'

Clove

Clove

'Ik ben te sadistisch om neutraal te zijn. Veel te sadistisch.' De merrie keek op en glimlachte. 'Vind je het erg om hier
binnenkort te vertrekken? Dit is niet helemaal het juiste gebied voor
mij. Het is alsof ik bekeken word ofzo.' Of ze het erg vond? Nou niet bepaald.. Deze plek lag nog steeds veel te gevoelig.. 'Ik vind het goed.. Waar wil je heen? Klopt.. Er ligt veel meer verdriet en pijn achter deze plek, veel meer dan de meeste paarden in zien. Dat geeft het bekeken gevoel, alsof er hier geesten rond waken.' En zij wist wie die geesten zouden zijn, en bepaald vrolijk werd ze er niet van. Het idee dat je familie na de dood nog steeds bij je zou zijn, klinkt geweldig. Maar wetende dat ze enorm teleurgesteld in je zijn, dat is niet zo fijn. Clove voelt zich sinds ze in dit gebied is steeds bekeken. Het wordt misschien inderdaad maar eens tijd om weg te gaan. Om het verleden achter zich te laten.

-Okay lol de titel van dit topic is een zin uit een liedje, en telkens als ik de titel zie zing ik automatisch in me gedachten dat liedje -_-

Synthis

Synthis

'Ik vind het goed.. Waar wil je heen? Klopt.. Er ligt veel meer verdriet en pijn achter deze plek, veel meer dan de meeste paarden in zien. Dat geeft het bekeken gevoel, alsof er hier geesten rond waken.' De hengst knikte opgelucht. Over de vraag moest hij een moment nadenken. Waar wilde hij heen? Dat was een goede vraag. Waar was hij tot nu toe al geweest? Niet ver. Toch? Nee. Hij was DreamHorses pas net binnen eigenlijk. En hij was nog totaal niet ver gekomen. Nee... Met een zucht zette hij zich hier overheen. Het mocht ook niet uitmaken. Het zou niet uitmaken. Het zat allemaal goed. Hij slaakte een zucht. 'Misschien de... Eh.. De Drakenberg? Die is hier redelijk dicht bij. Of misschien een vlakte ergens? Ik ben hier nog niet lang, ik ken het hier niet goed.' Hij sprak wat verontschuldigend, alsof het zijn fout was dat hij het hier nog niet goed kende. Was het natuurlijk ook, aangezien hij hier niet was geweest enzo...

- Haha, welk liedje?

Clove

Clove

'Misschien de... Eh.. De
Drakenberg? Die is hier redelijk dicht bij. Of misschien een vlakte
ergens? Ik ben hier nog niet lang, ik ken het hier niet goed.' Clove knikte instemmend, de Drakenberg was erg mooi. Ondanks dat ze er niet vaak geweest was, was ze algemeen bekend met de schoonheid. 'Doe de Drakenberg maar, ben jij daar wel bekend dan?' Ze glimlachte, ze had al lang niet zoveel meer geglimlacht. Tot vandaag dan, erg vond ze het niet eens. Misschien moest ze wat meer open worden tegenover anderen, misschien moest ze wat vrolijker doen voortaan.. Desondanks wist de merrie dat het toch niet zou lukken..

-Jar Of Hearts

Synthis

Synthis

'Doe de Drakenberg maar, ben jij daar wel bekend dan?' De merrie keek hem glimlachend aan, en verbazingwekkend genoeg verwarmde dat Synthis' binneste, maakte zijn dag weer goed. Vreemd. Als hij maar niet verliefd werd. De hengst kon het zich niet veroorloven om gehecht te raken aan paarden, dat betekende zwakte. Liefde en vriendschap was een en al zwakte. Je stond machteloos als je teveel om iemand gaf om hem te laten doden, en dan was je zelf al snel dood. Tuurlijk, een paard gewoon liever niet dood willen hebben was prima, maar je leven willen geven voor dat van een ander ging te ver voor een normaal slecht of half slecht paard. Ugh, wat was hij ook voor paard? Zijn gedrag sloeg nergens op. Misschien moest hij maar een kudde oprichten, een kudden voor slechte goedzakken, waar ze elkaar de hele dag konden vertellen hoe erg ze dingen allemaal vonden, en poeslief tegen elkaar doen. En dan als het er op neerkwam dat er gevochten ging worden, was het klaar met een paar wonden. Geen doden. Nee, dat was niets voor Synthis, al leek het steeds meer zo te worden. Jek.

Iets haalde hem uit zijn gedachten. De hengst besefte dat het de ademhaling van de witte merrie was geweest. Hij moest nog antwoorden. Dat was waar ook. Oeps. 'Ik ben daar beter bekend dan andere plekken hier in DreamHorses. Ik ben hier pas net, weet je wel. Dat soort gezeik.'

- Ugh wat een flutje....

Clove

Clove

'Ik ben daar beter bekend dan andere plekken hier in DreamHorses. Ik ben hier pas net, weet je wel. Dat soort gezeik.' Clove knikte, ze zag verandering in Synthis. Alleen kon ze de verandering niet plaatsen. Ach hou toch op, sinds wanneer bemoei jij je met de gevoelens van andere paarden? Klonk een snauwende stem in haar hoofd. Ze wist dat de stem gelijk had, de merrie moest zich niet zo op andere paarden gaan concentreren. Ze wist dat zulke dingen uiteindelijk opliepen tot vriendschap en al die shit. Clove zuchtte en zette haar gedachtereeks stop en verbande het stemmetje uit haar hoofd. De merrie voelde zich opgelucht, ze wist ook dat ze niet zoveel moest nadenken. Het enige wat dat deed was dat het haar vermoeide, en eerlijk gezegd zorgde dat vaak voor niet veel goeds.. 'Naar de Drakenberg dan maar?' De witte merrie sprong overeind en glimlachte nogmaals.

Synthis

Synthis

'Naar de Drakenberg dan maar?' De witte merrie sprong soepel op, en de witte hengst volgde haar voorbeeld. 'Uitstekend plan. Laten we gaan, daar is het vast minder koud.' De kou had de hengst eerst niets gedaan, maar was nu op zijn vacht geslagen en drong langzaam door tot in zijn botten. Hij hield niet van hitte, maar de doordrenkende kou van hier, daar kon hij ook niet goed tegen. De hengst liep rustig het hol uit, en keek even om zich heen. Het sneeuwde nog steeds zacht, maar de vlokken waren van grote hagelsteentjes veranderd in dikke watten. De omgeving was nog steeds uiterlijk zacht en knuffelbaar, maar de hoeven van de hengst zakten ver weg in de sneeuw, en de kou likte aan zijn benen. Hij zette een rustige draf in, richting de Drakenberg.

- Topic uit?

Clove

Clove

Topic uit jup, ik maak wel ff nieuw topic aan voor in Drakenberg brb x

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 2 van 2]

Ga naar pagina : Vorige  1, 2

 » N O O R D E N » De Sneeuwvlakte » Who do you think you are? (Synthis)

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum