Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » O O S T E N » Het Zilveren Meer » Maybe ;; Sunset

Maybe ;; Sunset

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1Maybe ;; Sunset Empty Maybe ;; Sunset do 4 jul - 0:11

Tuxedo

Tuxedo

Een zwart-witte gedaante bewoog zich langzaam voort. Zijn ogen richtten zich van de ene naar de andere dunne stam van de grijzige bomen. De takken waren weer versierd met jonge bladeren, die vrolijk ritselden als een zuchtje wind de takken van de bomen heen en weer liet wiegen. Diezelfde zuchtjes wind probeerden plukken haar uit zijn dikke bos manen mee probeerde te nemen, meestal tevergeefs. De kleine kracht van die wind kon zijn dikke manen niet mee laten liften.
Hij schudde zijn grote hoofd, waardoor diezelfde dikke bos manen in de war kwam te liggen. Zijn grote, donkere ogen bespeurden nog altijd de grijzige bomen in het vreemde gebied. Hij was een nieuwkomer, een vreemdeling op deze grond. Maar hij had geen enkel ander paard gezien of gehoord. Geen enkel teken, maar de vele hoefafdrukken waren hem niet ontgaan. Er leefden hier zeker paarden, en niet weinig ook.
Door die gedachte kropen zijn mondhoeken een beetje omhoog tot een mysterieuze grijns. Soortgenoten waren geweldige wezens, ieder met zijn eigen karakter en trekjes. Sommigen waren een open boek, anderen een gesloten kring. Hij was een paard die zich liet fascineren door de andere paarden. Hij misleidde deze, hij manipuleerde ze, slechts om er een simpel lolletje van te hebben. En wat zagen de andere paarden: Een jolige hengst met zijn aanstekende bulderende lach. Een beetje een patser. De bijnaam Don Juan was ook wel vaker bij hem neergekomen.
Tuxedo wandelde voort in zijn langzame tred, hij had zijn blik op oneindig en volgde de hoefsporen die andere paarden hadden achtergelaten. Stuk voor stuk leken ze ergens specifiek naar te leidden, en wie was hij om zijn soortgenoten niet na te doen? Zijn oren stak hij naar voren en een zacht gebries kwam uit zijn neusgaten. Na een korte tijd wandelen zag hij wat de eindbestemming was van de hoefsporen: Een enorm, spiegelglad meer strekte voor hem uit. Hij bleef staan op de oever en keek naar het water, die schijnbaar zilver weerschitterde in het prille zonlicht. Hij keek naar het water en zag zijn eigen spiegelbeeld. Van zijn kleine, rechtopstaande oren, naar zijn voorpluk en kaarsrechte profiel. Zijn grove lippen en het vele lange gezichtshaar dat hij bezat. Het witte snebje dat op zijn neus stond en zijn grote, ronde ogen. Vele stigmatiseerden zijn uiterlijk met "aantrekkelijk" of "sexy". Hij gaf niet veel om zijn uiterlijk, maar bij de merries had hij altijd een puntje extra erdoor, waar hij natuurlijk geen problemen mee had. En misschien misbruikte hij dat extra puntje wel eens. Misschien...

Zijn oren draaiden naar een dof geplof, wat hij duidelijk herkende aan zijn eigen passen op de grond. Het was zo dat hij stilstond, dus een ander paard moest zich voortbewegen, en dat paard kwam naderbij. Zijn hoofd draaide zich zo, dat hij achterom keek. Zijn oren spitsten zich nieuwsgierig, maar niet lang daarna kwam een kleine bonte merrie tevoorschijn. Zij had net als hem zwart en witte vlekken. Hij glimlachte meteen naar het onbekende verschijnsel en draaide zijn lichaam  meer naar haar toe.
‘Besluip jij mij zomaar van achteren?’ waren de jolige woorden waarmee hij het gesprek begon met de merrie. Haar lichaam had iets kenmerkends, iets wat een bepaald ras bezat. Het lag op het puntje van zijn tong, maar hij kwam niet op de juiste antwoord. Hij wuifde de gedachte snel weg, waarna hij zijn ogen nieuwsgierig op de merrie richtte.

[SUNSET]

http://www.dreamhorses.biz

2Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset do 4 jul - 1:17

Sunset

Sunset
VIP

Hoe kwam ze hier nou weer vást te zitten? Hoe kreeg ze het voor elkaar. Sunset keek bedenkelijk naar de takken die haar lange manen gevangen hadden genomen. Ze stapte voorzichtig naar achter, maar de takken lieten niet los. Ze had gehoopt dat de takken zouden breken, dan had ze zelf die ondingen wel uit haar manen kunnen plukken. Maar ze braken niet. Sunset snoof, nu licht geïrriteerd. Ze hield van deze plek, het zilveren meer. Maar nu was ze in het bos met de grijze bomen waar het meer achter lag. Sunset schudde haar hoofd heen en weer, maar er gebeurde niets. Ze keek boos naar de takken die haar belemmerde. Goed, als ze haar niet los wilden laten moesten ze maar gebroken worden! Sunset duwde met haar schouder tegen de takken aan en hoorde gekraak. Toen ze haar hals schudde voelde ze inderdaad dat ze weer vrij was. Niet dat de takken haar echt tegen konden houden, natuurlijk. Ze schuurde tegen de boom aan om de meeste takjes uit haar manen te krijgen. Er zaten er nu nog een paar in, die zou ze er zo wel uit halen, eerst wilde ze naar het meer. In een drafje zette ze haar reis voort, en na nog geen 5 minuten kwam ze er aan. Maar er was een ander paard. Ze zette zichzelf stil en keek hem aan. Het was een tinker hengst, groter dan zij en ook zwart bont. Ze zou er practisch onder door kunnen lopen. De hengst had haar ook op gemerkt en draaide zich om. ‘Besluip jij mij zomaar van achteren?’ zei de hengst en hij glimlachte naar haar. Sunset liet haar ogen, hopelijk onopgemerkt, over het lichaam van de hengst heen gaan. Ze vond niet snel paarden knap, maar in dit geval was dat toch echt het juiste woord. Ze keek vriendelijk in de ogen van de hengst. "Nou ja. Nee." zei ze. Ze beet zacht op haar tong. Wat was dat nou weer voor antwoord? "Ik bedoel; niet expres. Ik bezig met..." daar kapte ze haar zin af. Ik was bezig met mijn manen losmaken uit een boom? Dat ging ze dus echt niet zeggen tegen hem. Waarom kon ze ineens niet uit haar woorden komen?

Nou zeg, hij is dus slecht. Aww kijk mijn Sunset eens stuntelen!

3Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset di 9 jul - 8:02

Tuxedo

Tuxedo

Het kleine merrietje gaf een zwak antwoord op zijn vraag, die eerder als een flauwe grap was bedoeld. Haar stuntelende woordkeuze, samen met haar lichaamshouding die schijnbaar hetzelfde bleef, maar voor hem duidelijk was veranderd. Ze had zijn lichaam haarfijn bekeken, heel voorzichtig, alsof hij het niet mocht opmerken. Hij had het direct door, hetzelfde wat al vele merries voor haar hadden gedaan. Ze was voor zijn uiterlijk gevallen.
Hij had nog altijd een vrolijke lach op zijn gezicht, die zijn andere emoties verborg. Zijn ogen sprankelden mee in die lach. Je kon erover twisten: Of de lach was echt, of hij was verdomd goed geacteerd. ‘Niet?’ vroeg hij een beetje quasi ongelovig, alsof hij dacht dat ze loog. Daarna schudde hij zijn hoofd lachend. De merrie zei nog een paar woorden, waarna ze haar zin afkapte. Alsof het een duister geheim was die ze bijna had verklapt. Daardoor keek de hengst even vragend, waarna een lach en een verwarde frons ontstonden op zijn gezicht. ‘Bezig met wat?’ vroeg hij, lichtjes geïnteresseerd, maar eigenlijk scheelde het ook geen fluit.
‘Ach, laat ook maar,’ lachte hij, waarna zijn ogen het kleine lichaam van de bonte merrie inspecteerde. Opvallend waren de takjes die in haar springerige manen zaten. Kort dacht hij na, waarna een rustgevende zucht uit zijn neusgaten ontsnapte. Zijn ogen richtten zich weer naar de bonte merrie. ‘Wacht, je hebt wat takjes in je manen,’ sprak hij warm, het jolige was een beetje uit zijn stem. Hij stapte dichterbij de merrie en opende zijn mond een beetje. Voorzichtig pakte hij een takje vast met zijn tanden, zijn lippen raakten opzettelijk kort haar hals aan. Hij trok het takje voorzichtig uit haar manen, waarna hij het op de grond gooide. Hetzelfde deed hij bij de andere takjes, zonder ook maar enige woorden te gebruiken en steeds subtiel haar hals aanrakend. "Per ongeluk" vanzelfsprekend.
Nadat hij alle takjes uit haar manen had verwijderd, bekeek hij tevreden het resultaat. ‘Zo,’ beaamde hij rustig. Daarna zette hij een stap naar achteren, hij had dicht bij de merrie gestaan. Daarna realiseerde hij dat hij zich nog niet had voorgesteld, hij was wat teveel opgegaan in zijn spel. ‘Mijn naam is trouwens Tuxedo,’ zei hij vriendelijk, een tikkeltje warm. Zijn grote, ronde ogen had hij in de ogen van zijn gesprekspartner gericht.

[Hij is niet echt slecht, een beetje "speels" Maybe ;; Sunset 11631]

http://www.dreamhorses.biz

4Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset di 9 jul - 19:58

Sunset

Sunset
VIP

Hij was schattig, hij was mooi, hij was knap. Het maakte Sunset een beetje... Nou ja. Het maakte haar verlegen. En ze snapte zichzelf niet. Waarom was ze nu zo raar aan het doen? Tuurlijk was de hengst leuk, van uiterlijk dan. Ze kende hem helemaal niet. Ze mocht niet voor hem vallen! Wat als zijn vriendelijkheid allemaal een act was? Maar toen ze naar de hengst keek wuifde ze die gedachte weg. Dat kon niet. Toch?
'Niet?' vroeg de hengst gespeelt ongelovig. Maar toch klonk het wel een beetje echt. Nee, ze had de ondertoon in zijn stem gehoord. "Niet," herhaalde ze. De hengst keek even vragend, nadat ze half had gezegd wat ze had gedaan. 'Bezig met wat?' vroeg de hengst. 'Ach, laat ook maar,' lachte de hengst. Dat was het, hij had gewoon een speelse stem. 'Wacht, je hebt wat takjes in je manen,' de speelsheid was weg in zijn stem, en hij stapte naar haar schouder. Voorzichtig haalde hij een voor een de takjes uit haar manen, maar steeds als hij een nieuw takje pakte, raakte zijn mond even haar hals aan. De eerste keer dat dat gebeurde schrok ze een beetje, maar ze herstelde zich snel, hopelijk voor de hengst door had dat ze was geschrokken. Ze had nog nooit een partner gehad, en wist gewoon niet veel op dat gebied. Maar dat zou ook wel vanzelf komen. Maar toch moest ze toegeven dat ze het na een paar keer niet meer erg vond, dat de hengst haar aanraakte. Toen hij stopte en weer achteruit stapte leek ze wakker te worden uit een soort trance. Althans, zo voelde het. 'Zo,' zei de hengst. 'Mijn naam is trouwens Tuxedo.' zei hij. Sunset keek hem vriendelijk aan. "Aangenaam, ik ben Sunset," maar het klonk niet meer als bij de andere paarden. Ze had niet meer de vrolijke toon. Ze was verlegen geworden, daar kon ze niet meer omheen.

[Oeeeh. Omg ik hou echt van dit topic!]

5Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset ma 12 aug - 6:52

Tuxedo

Tuxedo

De houding van de merrie was duidelijk veranderd nadat ze een blik op hem had geworpen. Tuxedo had dat natuurlijk meteen gezien en aangevoeld. Hij was er inmiddels al bedreven om te observeren, en al razendsnel uit de kleinste blikken conclusies te kunnen trekken. Deze merrie was voor zijn uiterlijk gevallen, hij kon het zien aan de manier waarop ze haar lichaam opstelde. Meer teruggetrokken, wat verlegen. De blik in haar ogen, de stand van haar oren, staart en mond. Je kon al goed zien hoe een paard zich voelde, enkel aan de lichaamstaal. Hoe klein het ook was, hij merkte het vliegensvlug op. Geen enkel dier was geheel empathisch.
Bij de aanraking van zijn lippen op haar hals, voelde hij hoe de merrie lichtelijk schrok. Zijn mondhoeken kropen meteen omhoog. Hij verheugde zich al op de verdere "relatie" tussen hem en deze merrie zou worden. Hij wist al bijna zeker dat het meer zou worden dan enkel kennissen. Ze zouden elkaar vaker dan een keer ontmoeten, meer dan een luchtig gesprek voeren zoals de meeste paarden met elkaar hadden. Een enkele ontmoeting, een gedag, en elkaar vervolgens nooit meer ontmoeten. Nee, dit was anders, en dit voelde hij al met een aanraking.
Het contact dat daarop volgde was minder uitgesproken, hij kon er niet veel uit lezen. Slechts dat de merrie het spannend vond, hij kon de adrenaline onder haar huid bijna voelen lopen. Dit vond hij enkel maar leuk, hij vond het grappig om met haar te spelen. Voor hem was dit slechts een spelletje. Maar hij was een acteur, hij ging op in zijn rol. Dit was zijn podium, alleen had hij geen script. Het was allemaal geïmproviseerd. En zij was zonder haar weten zijn tegenspeelster.

Ze stelde zich voor nadat hij dat had gedaan. Sunset. Zijn oren spitsten wat meer naar voren bij het horen van haar naam. De blik in haar ogen was vriendelijk, helaas kon hij niets anders dan dat zien. Al klonk haar stem teruggetrokken, een beetje verlegen. Hij maakte haar verlegen, want in het begin was het anders, heel kort, maar genoeg tijd om het te zien.
'Sunset,' herhaalde hij haar naam zachtjes. De naam rolde zoetjes over zijn lippen, en klonk helder doch zwoel. Hij hief zijn hoofd de lucht in. 'Dus Sunset, vertel eens iets over jezelf!' Opperde hij enthousiast. Al was het meer een vraag waar hij een beetje een speelse twist aan had gegeven. De vrolijke lach stond weer op zijn gezicht en hij strekte zijn neus iets naar haar toe. 'Woon je al veel langer in dit gebied, zoals je misschien had gemerkt, ben ik pas nieuw. Ik zou wel een goede gids kunnen gebruiken.' Doelend op haar keek Tuxedo naar de bonte merrie. Ze was een kop kleiner dan hem, maar ook een beetje grof gebouwd en een even wilde manenbos als hij. Ergens leken ze hetzelfde. Zij had zwart en witte vlekken, hij ook. Zij had een zware bouw, hij ook. Ergens was zij een kleine versie van hem. Hij lachte een beetje bij het idee.
'Is het jou ook al opgevallen dat we een beetje op elkaar lijken?' zei hij op dezelfde, olijke wijze zoals hij steeds had gedaan. Hij stapte naar het zilveren meer en gebaarde haar om bij hem te komen staan, zo zouden ze hun spiegelbeelden kunnen vergelijken.

[ 22. 555 woorden ]

http://www.dreamhorses.biz

6Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset ma 12 aug - 19:53

Sunset

Sunset
VIP

De kleine bonte merrie begon nu lichtelijk in paniek te raken. Echter, dat hield ze voor zichzelf, ze zorgde er voor dat de hengst het niet van haar gezicht of lichaam zou kunnen lezen. Ze was al verlieft, op een andere hengst toch? Ze wist het niet. Niet zeker. Maar was ze verlieft op de hengst tegen over haar. Nee toch? Nee, ze was alleen gevallen voor zijn uiterlijk. Maar was dat niet hetzelfde? Sunset zette haar gedachten aan de kant. Stiekem vond ze dit wel leuk. Het gevoel, de spanning en de vlinders in haar buik. Ergens achter in haar hoofd waarschuwde het stemmetje dat de hengst misschien alleen maar een spel met haar speelde, maar zonder daarnaar te luisteren duwde ze die stem meteen weg.

"Sunset" herhaalde de hengst haar naam. Het klonk een beetje zwoel, maar toch helder. Tuxedo hief zijn hoofd en vroeg haar iets over haar zelf te vertellen. Wat moest ze daar dan op antwoorden? Op dit soort momenten zou ze stomme onzin uit kramen van; ik ben zwart wit gevlekt. Nee, duh, dat zou de hengst nog niet door hebben. Met een vrolijke lach draaide hij zijn hoofd naar haar en strekte zijn neus naar haar uit. Even aarzelde ze, maar strekte toen ook haar hals en raakte met haar neus kort, nog minder dan een seconde, zijn neus aan. Ookal was het kort, het was genoeg het gevoel opnieuw te laten oplaaien. Tuxedo vroeg haar of ze hier al langer was, en vertelde dat hij zelf wel nieuw was. Dat had ze toch wel gemerkt? En zei dat hij wel een gids kon gebruiken, duidelijk doelend op haar. "Ik ben hier inderdaad al wel wat langer ja, zo'n 2, drie jaar denk ik. Ik wil graag je gids zijn," dat laatste kwam er verlegen uit. Tuurlijk zag ze er naar uit om de hengst vaker te zien. De hengst vroeg haar of het haar was opgevallen dat ze op elkaar leken. Hij liep naar het meer en wenkte haar. Iets aarzelend kwam ze dichterbij, en keek naar de twee spiegelbeelden in het water. Ze leken echt op elkaar. Zwart witte vacht, ookal had zij geen sneb, dikke bos manen en zwaar gebouwd. Zij was enkel iets kleiner dan hij. "We lijken inderdaad veel op elkaar," zei ze zacht.

7Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset di 13 aug - 7:14

Tuxedo

Tuxedo

De merrie was afwachtend, aarzelend maar toch duidelijk zoekend naar meer. Ze vond hem knap en hij maakte haar verlegen, zoals hij wel vaker deed. Hij was bedreven in wat hij deed en wist wat hij wel en niet kon doen bij verschillende soorten merries. Zij was een makkelijke prooi. Ze was verlegen en bedonderd door hem. En ze was een beetje in de war, zou ze al een partner hebben. Het was niet verstandig om dat te vragen, dan zou ze alleen maar meer van streek raken als ze een had. En als ze een had, jammer dan. Dan was hij haar kwijt.
Ze beantwoordde zijn vraag niet. Ergens stelde hem dat teleur, hij wilde meer weten over haar. Hoe hij het bij haar voor elkaar zou krijgen. Of ze al een veulen had, hoe oud ze was. Ze leek nog erg jong, te jong om al een veulen te hebben gehad. Een gemiddelde merrie had op zo'n jonge leeftijd tenminste nog geen veulen noch partner. Ze waren pas volwassen, nog niet eens helemaal volgroeid.
Tot zijn verbazing tikte de merrie zijn neus kort aan met de hare. Even keek hij haar stomverbaasd aan, maar vervolgens grijnsde hij vrolijk. Het zette een stap naar voren en raakte daarna met zijn neus de hare aan. Dit keer langer, en hij keek diep in de ogen. Daarna verbrak hij het contact weer en luisterde naar wat ze te zeggen had. Ze wilde graag zijn gids zijn. Hij lachte een beetje vrolijk en keek de merrie toen aan.
"Bedankt," zei hij met een knik. Ze zei wel dat ze er al bijna twee jaar was. Dat maakte echter zijn plan lastig. Als ze hier twee jaar was, zouden misschien al meerdere paarden haar kennen. Misschien zou het opvallen.. Nee, hij had een goede plaats, niemand zou hem vinden.
Ze volgde hem naar het water, daar keek hij haar onderzoekend aan in het spiegelbeeld. Hij keek van zijn spiegelbeeld, wat hij enkele minuten geleden had gedaan, en toen vervolgens naar de hare. Ze beaamde dat ze inderdaad op elkaar leken en hij knikte bevestigend. "Ik ben alleen wat zwarter,"  grinnikte hij en hij wendde zijn blik toen weer van het spiegelbeeld af en lachte naar Sunset.
"Trouwens, zijn hier ook kuddes in dit land?" vroeg hij aan de merrie. Hij vroeg het zich echt af, hoe het in het land ervoor zorgde. "Ik heb nog niets gezien toen ik de gebieden doorkruiste, wat ik heb gezien is prachtig en vredig," beaamde hij vrolijk. Hij schudde zijn hoofd om de voorpluk uit zijn ogen te krijgen en keek vervolgens de IJslander naast hem weer aan. De blik in zijn ogen was iets veranderd, de vrolijke twinkeling was eruit en hij keek de merrie met warme gloed en een zachtaardige glimlach op zijn gezicht aan. Hij drukte weer kort zijn neus tegen de hare en draaide zich toen enthousiast om, hij kreeg vrolijk achterom en keek de merrie aan.
"Jij bent hem," lachte hij en hij galoppeerde er toen vandoor, door de grijze bomen, richting het noorden.
De reden dat hij weg galoppeerde kwam omdat hij een ander paard had geroken, wel ver weg, maar het Zilveren Meer was een soort toeristische trekpleister door het bijzondere uiterlijk. Hij zwaaide enthousiast met zijn staart en keek nogmaals achterom om te zien of Sunset hem volgde.

[40. Het Zilveren Meer]

http://www.dreamhorses.biz

8Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset di 13 aug - 20:31

Sunset

Sunset
VIP

Misschien was de hengst teleurgesteld dat ze niets vertelde over haarzelf. Nou ja, dan moest hij maar iets aan haar vragen. Hij zou wel al door hebben dat ze zijn vragen wel beantwoorde. Tuxedo bedankte haar dat ze zijn gids wilde zijn. Toen ze naast hem ging staan zag ze zijn ogen van zijn spiegelbeeld naar de hare gaan. "Ik ben alleen wat zwarter," zei hij. Ze lachte. "Misschien ben ik wel witter!" zei ze. Toen vroeg hij naar de kuddes, dat hij er zelf nog geen gezien had. "Er zijn hier zeker wel kuddes!" zei ze tegen hem. "Er zijn er drie. Een goede kudde, de Quiet Sprakle. Die staat onder mijn leiding. Dan nog de Utopia, onder leiding van Juno. Die is neutraal. En de Horcrux, onder leiding van Aaliyah. Dat is een slechte kudde." zei ze. Ze keek even om te kijken of de hengst haar woorden had verwerkt. Toen Tuxedo zich weer omdraaide had hij iets anders in zijn ogen. Een speelse twinkeling. Hij liep naar haar toe, raakte haar aan, en dat was het begin van hun tikkertje. Hij galoppeerde weg, Sunset zette zich krachtig af en sprintte achter hem aan. "Hee!" riep ze toen ze weer binnen gehoor afstand was. "Misschien kunnen we al aan je rondleiding beginnen! Als we verder richting het noorden gaan komen we uit bij de Drakenbergen, dan heb je het grootste deel van Dream Horses wel gezien!" riep ze in zijn richting.

-nou makkelijker kan ik het je echt niet maken xd.-

9Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset wo 14 aug - 5:06

Tuxedo

Tuxedo

    T U X E D O
Fall in love and you fall forever




Sunset leek wat losser te komen, ze begon wat te lachen. Dat was een goed teken, dat betekende dat ze bij hem op haar gemak begon te voelen. Ze zou als ze elkaar wat "beter leerden kennen" dat ze hem dan wat persoonlijkere dingen zou willen vertellen. Over haar verleden, gevoelige punten. Daar zou hij wat aan hebben. Hij wist welke punten hij moest raken. Mits alles volgens plan zou gaan.
Ze vertelde hem over de kuddes, tot zijn verbazing vertelde ze dat ze een leider van de goede kudde was. Dat zou een probleem kunnen zijn, een kuddeleider zouden ze zeker missen. Maar niemand kon tegen hem op, hij had een paar sterke hengsten onder zijn hoede. En tenslotte waren ze onvindbaar, de sporen werden uitgewist omdat ze ongeveer een kilometer voor de schuilplaats door een rivier moesten die oorsprong vond in de Drakenberg. En hun schuilplaats lag ver afgelegen in de Drakenbergen, een lange reis, maar bijna niemand kwam daar ooit. Ze vertelde over de andere twee kuddes, en hij luisterde daar maar met een half oor. Als hij daar later problemen mee zou krijgen zou hij dat dan wel horen, nu was hij enkel geïnteresseerd in de Quiet Sparkle. Hij knikte en glimlachte vervolgens naar haar.
'Dus je hebt een kudde? Gaat het goed met je kudde? Heb je veel leden?' vroeg hij vriendelijk aan haar. Hij moest veel over de kudde weten, vooral welke leden precies in de kudde zaten. Als er bedreiging in de kudde zat zou hij die wel onderzoeken en zo  nodig uitschakelen.

Sunset kwam hem wel degelijk achterna. Hij zigzagde tussen de grijze bomen in een vliegensvlugge galop. Je zou niet verwachten dat zo'n groot en barok paard zo snel kon wenden. Hij spitste zijn oren naar achteren toen Sunset hem riep. Hij vertraagde naar een draf en liet haar dichterbij komen. Hij luisterde naar haar woorden, waarna een grijns op zijn gezicht ontstond. Ze kon het hem niet makkelijker maken.
'Lijkt me een geweldig idee!' zei hij en hij vertraagde zodat hij naast haar draafde. 'Ik heb de Bergen in de verte gezien, lijkt me een lange reis, die kunnen we niet de hele tijd zo snel lopen. Zullen we gewoon rustig stappen?' stelde hij voor en hij vertraagde al een naar een rustige stap. In de reis wilde hij haar beter leren kennen.
'En nu we toch nog langer bezig zijn kunnen we beter over iets interessants praten..' zei hij met een warme toon. 'Hoe was jouw verleden, Sunset?' vroeg hij rustig, hij keek haar met een warme blik aan en vroeg zich af of hij misschien een gevoelige snaar had geraakt. Hij hoopte dat Sunset het zou ervaren als een beetje over koetjes en kalfjes praten. Bisbilles, wat gekibbel. Bijna alles kon hij wel gebruiken.





WORDS 462  TAGS Sunset
NOTES Yay, postsheet!
27. Bisbilles

http://www.dreamhorses.biz

10Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset wo 14 aug - 20:14

Sunset

Sunset
VIP

Ze zag de verbazing van Tuxedo toen ze zei dat de leidster van de goede kudde was. "Het gaat wel goed met mijn kudde ja, gelukkig." zei ze glimlachend. "Ik heb vijf leden." zei ze toen. Eigenlijk zes, wilde ze zeggen, maar misschien zou de hengst het raar vinden als ze met dat zesde lid een dode merrie bedoelde... Ze sloot haar ogen even kort en beet corrigerend op haar lip. Niet aan denken. Het was voorbij. Mischa zat in haar hart, daar zou ze ook altijd blijven. Nooit zou ze haar oude leidster vergeten.
Tot haar verbazing zigzagde Tuxedo in een snelle galop tussen de bomen langs. Sunset botste bijna tegen de eerste boom op toen Tuxedo ineens wendde. Ze bleef aan een kant van de bomen en strekte haar passen zo groot mogelijk. Maar de hengst toch groter dan zij. Snel zocht ze een oplossing. Ze moest hem naar een plek drijven waar hij niet verder zou kunnen. Sunset schudde in gedachten haar hoofd. Nee, dan zou hij haar achterna komen en dan zou zij ook niet via die weg wegkomen. Ineens merkte ze dat Tuxedo langzamer ging. Hielp hij haar? Nee, hij draafde naast haar zodat hij haar kon horen. Zelf hield ze ook in. Al snel stapte ze naast elkaar. Ze knikte op wat hij zei. "het is inderdaad wel een lange reis vanaf hier." ze dacht snel na. Ze waren nu via het bos, naast hun ruisde de watervallen. Ze waren er al best snel, vond Sunset. "Ah, het eerste gebied van je rondleiding." zei ze met een glimlach. "Dit zijn de watervallen, had je niet gedacht he?" zei ze lachend. Ze liepen verder en toen het even stil was geweest vroeg Tuxedo naar haar verleden. Ze voelde haar spieren weer verstrakken. Fijn, nu kon ze ook niet meer zeggen dat het niets was, want hij had de verandering in haar lichaam ook wel gezien. "Nou ja... Niet zo fijn eigenlijk. Ik ben opgegroeid in een kudde. een goede kudde, uiteraard. Maar de leider werd van de troon gestoten door een jongere hengst. Hij was echter slecht, en dat werd de kudde ook. Alle goede paarden werden uit de kudde gejaagd. Ik niet." ze wachtte even. "Ze hielden mij. Van de leider mochten de leden, alleen maar hengsten, zich uitleven op mij, als ze zich verveelden, of boos waren ofzo." zei ze. "Maar ik ontsnapte, en vluchtte hier naar toe. Ik had toen wel een angst voor hengsten ontwikkeld. Maar hier ging ik in de Quiet Sparkle, die toen geleid werd door Mischa. Zij hielp me heel erg. Ik ben er nu wel grotendeels over heen." Ja, ze wist dat ze een deel over sloeg. Moest ze het hem vertellen? Wat kon het voor kwaad, hij wist nu toch al best veel. "En... Later ben ik gedekt. Door een slechte hengst." Tuxedo kon zelf wel invullen dat hij haar verleid had. Nog steeds nam ze het zichzelf kwalijk dat ze zo stom was geweest.
"Ongeveer een jaar geleden was er een oorlog tussen de Quiet Sparkle en de Horcrux. Deina, die toen de leiding over de slechte kudde had..." ze wachtte even. "Ze vermoordde Mischa." sprak ze toen bitter. Ze schudde haar als. "En nu wil ik het er niet meer over hebben!" zei ze beslist. In de verte zag ze het Meander al liggen. Ergens twijfelde ze aan haar eerdere woorden, had ze de hengst niet te veel toevertrouwt?

11Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset ma 19 aug - 7:44

Tuxedo

Tuxedo

    T U X E D O
Fall in love and you fall forever




De merrie sprak dat het goed ging met de kudde, en dat die kudde vijf leden bezat. Hij knikte en keek de merrie glimlachend aan. ‘Het is heel fijn dat het goed gaat met de kudde, en leidster wil immers niet anders, toch?’ sprak hij op een vriendelijke, warme toon met zijn oren naar voren gericht. Zijn ogen gleden over het gezicht van de merrie heen en hij zag dat ze haar ogen dichtkneep en eens op haar lip beet. Iets zat haar dwars. Hij vroeg niet waarom, daar zou hij later op terugkomen. En zulke minieme tekens, ze zou raar opkijken als ze merkte dat hij haar door had. Hij moest niet te opdringerig zijn, hij moest niet teveel van zichzelf verraden, dan was het vertrouwen meteen weg.
Inmiddels liepen de beide paarden naast elkaar. Tuxedo's donkerbruine ogen keken de merrie nog altijd met een vrolijke twinkeling aan. De merrie bevestigde dat het een lange reis was. Hij greens en knikte. Ze moest eens weten. Hij wist precies hoe hij het beste bij de Drakenbergen kwam. Geen nieuw voor hem, maar toch speelde hij vrolijk in het "gids" zijn van de merrie mee. Ze maakte het hem zo eenvoudig, dat hij het bijna met zijn ogen dicht en twee vingers in zijn neus kon doen.
Het razen van de watervallen bereikte al snel zijn oorschelpen. Zijn oortjes sprongen naar voren en luisterde wat ze daarna te zeggen had.
‘Nee, je méént het!’ sprak hij sarcastisch, waarna hij een vrolijke lach uit stootte. ‘Man, dit land heeft echt originele namen voor hun gebieden,’ kirde hij sarcastisch maar met een vrolijke toon verder.
Hij had zijn ogen nieuwsgierig op de merrie gericht toen hij haar om haar verleden vroeg. Haar spieren verstrakten. Ergens in zijn achterhoofd kon hij wel juichen. Hij had een gevoelige snaar bij de merrie aangeraakt. Meestal was het verleden ook een gevoelig punt bij de meeste paarden, en daar kon hij de meeste informatie halen en het meeste plezier van hebben. Hij kon daarmee het beste chanteren en het wreedste straffen. Ja, mentale pijn bracht meestal meer pijn dan het fysieke.
Sunset begon met haar verhaal en hij luisterde kalm, alles in zich op nemend en hij onthield elk simpele detail. En het was perfect, de angst voor hengsten en een dekking die eigenlijk niet op de planning stond. Echt, perfect. Het zou doodeenvoudig met deze merrie worden.
‘Och, wat verschrikkelijk voor je Sunset,’ sprak Tuxedo meelevend. ‘En je bent al moeder, maar je bent nog hartstikke jong! Dan ben je zeker wel héél vroeg moeder geworden..’ sprak hij zacht en meelevend. Kort drukte hij troostend zijn neus tegen haar hals. ‘Maar na regen komt zonneschijn, zeggen ze toch? Vanaf nu zal het beter gaan, kijk maar naar je kudde! Je bent al leidster!’ sprak hij enthousiast.
Ze hadden de pas er flink in, want hij zag het meander al voor zich. Een grote rivier slingerde door het gebied en hij zuchtte. ‘We moeten zeker door die rivier heen?’ sprak hij een beetje somber. Hij had niet zo'n zin om nat te worden. Hij spitste zijn oren en keek naar Sunset. Hij was haar een verhaal verontschuldigd.
‘Mijn leven was lang niet zo schokkend als de jouwe. Ik was drie toen ik de kudde verliet waar ik in opgroeide. Ik heb nooit echt met mijn vader kunnen opschieten, maar ik wilde gewoon de wildernis in, avonturen beleven,’ sprak hij kalm en keek Sunset eens aan. ‘Ik kwam bij een groepje jonge hengsten, en je weet wat die doen. Een beetje ravotten en kattenkwaad uithalen bij andere kuddes die we op onze lange reizen tegenkwamen. Uiteindelijk voelde ik de plezier niet meer en verliet ik ook die groep. Ik neem aan dat ik te oud werd. Sindsdien heb ik een beetje van hot naar her rondgezworven, tot ik hier kwam,’ zei hij met een vrolijke glimlach. ‘En volgens mij is dit het paradijs voor paarden.’
Niet alles was gelogen, maar hij had het volgens hem geloofwaardig genoeg verteld en geen enkele kik gegeven. Kleine details had hij veranderd, niemand wist zijn precieze verleden en dat wilde hij liever zo laten. Elke keer vertelde hij zijn verhaal weer een beetje anders.
Hij zag de oever van de rivier al tussen de bomen en hij rook het zoete water. Hij voelde dat zijn keel behoorlijk droog was en keek Sunset eens aan. Hij had een stalen conditie dus hij had geen problemen met de lange reis, maar misschien zou Sunset er wat meer last van hebben.
‘Even wat drinken,’ zei hij tegen Sunset en hij draafde naar de oever van de rivier en liet zijn hoofd naar het water zakken.





WORDS 777  TAGS Sunset
NOTES 23. 777 woorden

http://www.dreamhorses.biz

12Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset ma 19 aug - 19:48

Sunset

Sunset
VIP

Het verraste haar hoe meelevend en begripvol de hengst was. Ergens in haar achterhoofd sprak een waarschuwend stemmetje. Ze wilde het wegduwen, maar bedacht dat ze dat ook had gedaan toen ze werd gedekt, een jaar geleden. Ze besloot toch een beetje allert op de hengst te zijn. Als hij haar nu wat wilde doen had zij hem natuurlijk wel de middelen gegeven nu. Dat stom, besefte ze nu. Nou ja, niets meer aan te doen. Lichamelijk zou hij haar toch geen pijn kunnen doen. Hoopte ze. Maar geestelijk? Kon dat wel? De bonte merrie wist het niet. Sunset lachte om de reactie van de hengst toen ze hem de watervallen liet zien. "Nee joh, het toppunt van creativiteit, dat is het toch duidelijk!" ze glimlachte. Ze liepen door naar het meander. Tuxedo luisterde naar haar verhaal. Toen ze uitgepraat was zei hij dat hij het vreselijk voor haar vond. "Je kunt het verleden achter je laten, of ervan leren." zei ze. Dat had ze ooit iemand horen zeggen. "Dus ik hoop dat ik ervan heb geleerd." voegde ze eraan toe. Ja, ze zou wel zorgen dat ze niet meer zomaar gedekt zou worden. Niet zonder een slag of stoot te hebben gegeven in elk geval. Ze voelde zijn neus tegen haar hals. Even wilde ze haar hals wegtrekken. Maar wat was er nou erg aan? Hij troostte haar alleen maar. Toen ze bij het meander kwamen vroeg Tuxedo een beetje somber of ze door het water moesten. Sunset keek over het water. "Misschien zijn er smallere delen waar we over heen kunnen springen. Maar als het dan breder lijkt dan het is zijn we natter als wanneer we er gewoon doorheen lopen. Dus, wat wil je?" vroeg ze aan de hengst. Ze luisterde op haar beurt naar Tuxedo's verhaal. Hij had dus wel een normale jeugd gehad. Ach ja, dat maakte haar ook niet uit. Dat was juist fijn voor hem. Toen ze het water hoorde en zag merkte ze ineens haar droge keel op. Tuxedo zei ook dat hij wat ging drinken en ze liep zelf ook naar het water. Ze had een prima conditie, dus het was niet dat ze snel uitdroogte. Daarbij kwam dat ze een IJslander was, dat ras had minder voedsel en water nodig. Nou ja, dat ras kon er langer zonder als het moest. Ineens dacht ze aan het ijsmeer. Haar gezicht klaarde op. Als het ijs sterk genoeg was kon ze er misschien op tölten! Zou het sterk genoeg zijn? Ze wist het niet. Ze zou het wel zien als ze daar waren. Ze graasde nog wat en wachtte toen tot Tuxedo ook klaar was om verder te gaan.

13Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset wo 4 sep - 7:08

Tuxedo

Tuxedo








Tuxedo luisterde kort naar de merrie die hem raad gaf. Hij knikte maar wijselijk zijn hoofd. Hij had zeker van zijn verleden geleerd, het had hem gekneden tot hij nu was. Maar zij wist dat natuurlijk niet. Alles was op een paar fijne leugens gebaseerd. Hij knikte toen ze zei dat ze hoopte dat hij ervan had geleerd. Verder hield hij zijn mond. Het onderwerp was afgesloten.

Het onderwerp veranderde echter naar het water. Hij keek eens naar omhoog naar de lucht. Het schemerde al een beetje en de lucht, maar het zonnetje ging net onder. Sunset.. Het licht weerspiegelde in het water van de meander en hij lachte vrolijk naar haar. 'Ik denk dat het nog warm genoeg is voor een frisse duik, Sunset,' grinnikte hij en met een grote krachtige galopsprong het water in. Het water spetterde hoog op toen zijn benen in aanraking kwamen met het water en het spiegelbeeld van de ondergaande zon werd ruw verbroken. Hij voelde amper dat het water best koud was. Tuxedo brieste eens en keek achterom om te kijken of Sunset volgde. Hij grinnikte en trok zijn benen hoog op zodat ze nog net boven het water uitkwamen. Hij nam aan dat het lastiger zou worden voor de kleinere Sunset. Maar hoe meer moe ze werd, hoe voordeliger het werd voor hem.
Aan de andere kant van de rivier schudde hij zich in zijn geheel uit. De zon was volledig onder gegaan en hij keek met een jolige blik naar Sunset. 'Nou, dat was me het tochtje wel,' lachte hij en hij brieste nogmaals.
De Drakenbergen lagen verderop. Het enige wat ze nog tegen zouden komen na een stuk lopen zou het IJsmeer zijn, en tegen middernacht zouden ze in zijn schuilplaats aankomen. Tenzij Sunset liever nog even ergens wilde rusten. Ergens leek dat hem een geschikt idee.
'Weet jij enige schuilplaats hier? Het lijkt me handig voordat het helemaal donker is een mooie plek zoeken om te slapen, dan zijn we in ieder geval veilig voor de nacht,' zei hij vriendelijk. Daarna liet hij zijn hals een beetje verlegen zakken en keek haar aan vanonder zijn voorpluk. 'Tenminste, als jij de nacht wil doorbrengen met mij. Ik snap het als je naar je kudde toe zou willen..'



tag: sunset| notes: heb even wat gebieden geskipt, zodat de originele verhaallijn even snel kan starten! (; |

http://www.dreamhorses.biz

14Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset wo 4 sep - 7:46

Sunset

Sunset
VIP

'Ik denk dat het nog warm genoeg is voor een frisse duik, Sunset' zei Tuxedo en met een krachtige galopsprong was hij in het water. Sunset volgde. Waar Tuxedo zijn benen nog boven water kon tillen, was dat voor Sunset onmogelijk. Ze zocht onderwater naar goede stevige stenen en duwde zichzelf het water door. Echter kostte het haar meer moeite dan verwacht, maar gelukkig was het niet ver. Ze sprong krachtig naar boven. Sunset's voorhoeven landden op de grond en ze trok zich op de kant. De pony schudde haar vacht uit. Net toen ze niet meer druipte voelde ze de druppels van Tuxedo op haar vacht komen. "Ah kom op! Dat is niet eerlijk!" ze zuchtte en schudde zich nog een keer uit, maar zorgde dat er geen water op de hengst kwam. Het begon al te schemeren, ze moest zo maar weer terug naar de kudde. Maar niet voordat ze bij het ijsmeer was geweest. Al snel was de zon volledig onder en zag Sunset de donkere omtrekken van de Drakenbergen. Tuxedo vroeg of ze een schuilplaats wist. Sunset dacht even na. In de Drakenbergen waren grotten. "Tja, in de Drakenbergen zijn wel grote grotten. Laten we daar heen gaan. Daar zijn we wel snel denk ik. Of wil je eerder rusten?" vroeg ze, dat laatste iets plagend. "Maar ik moet inderdaad snel terug naar de kudde, dus morgenochtend ben ik weg." zei ze erachter aan. Bij die woorden stapte ze door, tot ze ineens de geur van Tuxedo rook. Even keek ze verbaast, maar ze duwde het weg. Het zou wel verbeelding zijn. Hij stond hier naast haar. Duh. Ze draafde aan en na een tijdje kwamen ze bij het ijsmeer. Sunset glimlachte en zette haar hoeven voorzichtig op het ijs. Het was stevig genoeg. Blij ging ze er helemaal op staan en begon te tölten. Aan het eind van het ijs bleef ze staan een wachtte op de hengst. "Dat kan je niet he?" vroeg ze. Ze liep al een stukje door naar de Drakenbergen toen ze Tuxedo's geur nog een keer rook. Hij was hier eerder geweest....

15Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset vr 6 sep - 7:34

Tuxedo

Tuxedo








Tuxedo zag dat de merrie flink met het water stribbelde. Hij rechte zijn hoofd weer en grijnsde. Goed. Het ging precies volgens plan. Sunset moest goed moe worden. En dat gebeurde.
Hij lachte toen hij Sunset opnieuw nat maakte. 'Hey, dan moet je maar niet zo dichtbij staan,' grijnsde hij waarna hij zijn neus lachend tegen haar natte hals duwde en spelend als een jonge hengst weer een galopsprong naar voren stoof, waarna hij vrijwel meteen weer terug ging naar een kalme stap. Sunset had zich alweer uitgeschud en de zwartbonte hengst wachtte totdat ze klaar was en bleef toen vlak naast haar lopen.
Sunset bood echter aan om toch naar de Drakenbergen te gaan en hij knikte. Het zou wel wat later worden, maar dat maakte hem niet zoveel uit. Hij hief zijn hoofd en volgde de merrie naar het IJsmeer. Hij vond het meer ondanks hij er al vaak over was geweest toch nog spannend. Hij wist de sterke plekken in het ijs en de zwakkere plekken. 'Nee, ik wil niet eerder rusten hoor, ik vroeg me alleen af of jij al wilde rusten,' voegde hij er plagend aan toe en hij lachte even kort. Sunset zei daarna dat ze terug moest naar de kudde. Hij knikte begrijpend. Ze moest eens weten; ze kwam niet meer bij de kudde morgenochtend. En ook die dag erna en die dag daarna niet. Nooit.

De merrie stapte het ijs op, en wonderbaarlijk genoeg ging ze in een hoog tempo in een gang die hij nog nooit had gezien het ijs over. Hij keek verbaasd naar de stevige pony en hij draafde met voorzichtige passen achter de merrie aan, maar de afstand tussen hun werd groter.
Toen hij eindelijk ook aan de overkant van het bevroren meer kwam keek hij de merrie verrast aan. 'Nee, inderdaad! Wat deed je?' vroeg hij verbaasd. Hij trok zijn benen een beetje op zoals zij dat had gedaan in een gebrekkig stapje. 'Nee, ik kan het absoluut niet,' grinnikte hij, waarna hij weer naar Sunset keek.
Hij zag de een beetje een bezorgde uitdrukking op Sunsets gezicht en hij stak zijn neus eens in de lucht. Vaag herkende hij zijn eigen geur, het was moeilijk om zijn geur te onderscheiden tussen die van de geur van Tough en de andere bewakers. Hij keek eens snel naar de bergen, ze moesten eerst een grot vinden ver van zijn schuilplaats. Die was echter aan de andere kant van de berg. Hij zag verderop naar links - normaal nam hij het pas rechts als hij naar zijn schuilplaats wilde - en een kilometer of twee zag hij de vage contouren van gaten in de muren. Grotten!
'Kijk, Sunset! Daarginds zijn grotten!' sprak hij enthousiast. Hij draafde aan en nam het pad links de berg op. Ze moest snel weggeleid worden, maar het moest niet verdacht worden. Het was al bijna pikkedonker, en als ze langzaam waren konden ze de grotten niet vinden. 'Kom, we moeten snel zijn. Als de nacht valt zien we geen hoef voor ogen!' Hij zette het tempo hoog, maar hij draafde voorzichtig over de smalle bergpaadjes. Uiteindelijk kwam hij een grot tegen die groot genoeg was voor hun beiden en hij maakte een overgang naar stap en bleef stilstaan voor de ingang. Hij snoof eens, maar hij rook geen andere dieren en het was duidelijk geen schuilplaats van een bergleeuw of een ander roofdier en hij stapte de donkere grot in.
'Home sweet home,' grinnikte hij naar Sunset. 'Voor vannacht dan,' voegde hij er vlug aan toe.
 



tag: sunset | notes: nu wordt het leuk! (: |

http://www.dreamhorses.biz

16Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset vr 6 sep - 7:59

Sunset

Sunset
VIP

Tuxedo grijnsde toen hij haar nat maakte en zei dat ze dan maar niet zo dichtbij hem moest gaan staan. "Ja ja," zei ze. "Schuif de schuld maar weer op mij!" grinnikte ze. Toen ze bij het ijsmeer waren keek Sunset Tuxedo gespeeld hooghartig aan. "Je vind me dus zwak? Verbaas je niet, ik heb een goede conditie!" zei ze. Toen ze het ijs over töltte kromde ze haar hals en ontweek makkelijk de zwakkere plekken in het meer. Toen Tuxedo ook aan de overkant was deed zijn verbaasde blik haar iets verlegen maken. "Ik geloof dat alleen IJslanders dan kunnen. Het heet tölt," legde ze uit. Toen Tuxedo het probeerde glimlachte ze. Nee, hij kon het niet nee. Toen ze Tuxedo's geur rook kwam er langzaam ook de geur van andere paarden door heen. Sunset merkte een beetje bezorgd op dat het allemaal hengsten waren. Ach, daar had zij toch niets mee te maken. Ze vergiste zich vast. Ze zwaaide met haar staart en rook toen de geur van haar eigen hengstigheid. Fijn. Ook dat nog. Kon er ook wel bij. Sunset volgde Tuxedo's blik en zag inderdaad de grotten. Ze waren niet ver lopen. Gelukkig maar, want Sunset moest wel toegeven dat ze nu wel moe werd. Het was al pikdonker, dus Sunset volgde Tuxedo zo snel als haar benen het nog hielden de berg op. Tuxedo zette het tempo hoog, en dat snapte Sunset. Als het echt donker werd zouden ze niets meer zien. Na even leidde hij haar een grot in de groot genoeg was voor hen beide. Sunset ging op de grond liggen, deels omdat haar benen gewoon te moe waren, en deels omdat ze dat fijner vond dan staand slapen. Ze legde haar hoofd op de grond en keek naar de sterren. "Kijk," zei ze tegen Tuxedo. "Een paard." en ze wenkte met haar hoofd naar de sterren. Het was duidelijk te zien dat ze moe was, maar ze wilde niet zomaar in slaap vallen.

17Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset vr 6 sep - 8:42

Tuxedo

Tuxedo








Sunset grinnikte wanneer ze zei dat hij de schuld op haar schoof. Hij knikte uitbundig en lachte terug naar haar.
Bij het IJsmeer aangekomen voelde ze zich kennelijk een beetje aangevallen. Hij grinnikte speels. Hij knikt, maar rolde uiteindelijk met zijn ogen. 'Natuurlijk geloof ik dat!' zei hij op een sarcastische toon waarna hij plagend zijn neus tegen haar hals aan duwde.
Sunset leek zich uit te sloven op het ijs, haar kwaliteiten aan hem te tonen. Hij knikte tevreden. Als die gang goed gevormd werd was hij pijlsnel! Interessant, zoiets had hij nog nooit eerder gezien. Misschien gaf ze het door aan haar veulens...

Bij de voet van de berg merkte Tuxedo dat Sunset een zoete aroma om zich heen had hangen die hij maar al te goed kende. Hij sloot zijn ogen en zijn neusvleugels trilden ingespannen. Dit zou voor hem een lange, maar interessante nacht worden. Onbewust trok hij zijn bovenlip omhoog, maar hij stak zijn hoofd niet flemend de lucht in zoals een jonge hengst deed. Hij keek Sunset vervolgens schuldig aan en liet zijn hoofd zakken. 'Sorry, hengstenkwaaltje,' mompelde hij om een beetje zielige toon. Sunset moest niet iets verkeerds gaan denken.

Zijn ogen waren al snel gewend aan de duisternis in de grot. De sterren en de maan stonden er helder bij deze nacht. Sunset ging liggen in de grot, kennelijk was de merrie moe. Hij vond het prima, maar die hengstige geur bleef hem gek maken. Hij schudde met zijn hoofd en liep naar Sunset toe en ging naast haar liggen, zijn lichaam tegen de hare aan. Haar hoofd lag op de koude grond, maar al snel hief ze haar hoofd weer om naar de sterren te wenken. Hij volgde haar blik en keek naar de sterren. 'He, ja,' antwoordde hij kort. Hij keek samen met haar naar de sterren en glimlachte. Daarna keek hij weer naar Sunset, en hij drukte zijn neus zacht tegen de hare aan en keek de merrie diep aan.
'Oh, Sunset,' prevelde hij zachtjes en hij sloot zijn ogen en duwde zijn voorhoofd voorzichtig tegen de hare aan. Hij besloot dat hij verder niets hoefde te zeggen, dat deze merrie daar wel slim genoeg voor was.



tag: sunset| notes: flut ): |

http://www.dreamhorses.biz

18Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset vr 6 sep - 20:24

Sunset

Sunset
VIP

Toen ze merkte dat Tuxedo reageerde op haar hengstige geur drukte ze haar staart tegen haar kont aan, maar dat had geen zin meer. In de grot duurde het even voor haar ogen aan het donker gewent waren, maar de sterren en de maan gaven nog wat licht. Tuxedo liep naar haar toe nadat ze was gaan liggen en kwam tegen haar aan liggen. Even wilde ze zichzelf van hem weg schuiven, maar wat maakte het nou uit. Ze rook nog een keer aan de lucht, maar de eerdere geur van Tuxedo rook ze niet meer. Toch moest ze allert blijven. Tuxedo volgde haar blik naar de sterren, maar Sunset vond zijn antwoord vrij kort. Hij was er niet bij met zijn gedachten. Ze voelde zijn blik en keek hem aan. Zijn diepe blik deed haar smelten. "Tuxedo..." stamelde ze. Ineens leek ze wakker te worden en rukte ze haar blik los. In een beweging stond ze op. "Nee, niet doen." zei ze tegen hem. Ze liep de grot uit en bleef daar staan. Nu had ze er spijt van dat ze zover met hem was meegegaan. Meer dan ooit verlangde ze naar de gebieden van haar kudde. Maar ze wist dat ze nu moest slapen, anders zou ze het niet halen. Sunset keek naar de sterren. Zou Mischa naar haar kijken? Zou ze van het begin al hebben gezien dat Sunset niet mee had moeten gaan? Zou ze haar nu zwak vinden? Sunset liet haar hoofd hangen. Ineens voelde het helemaal niet meer zo goed bij de bonte hengst. Ze liep een stukje de berg op, en kon vaag een paar dingen onderscheiden, een boompje, of een uitstekende rotspunt. Na even buiten te zijn geweest liep ze weer terug naar de grot en ging weer liggen, maar wel een eindje van Tuxedo. "Sorry van net," verontschuldigde ze zich. "Maar ik... Ik weet niet. Het voelde niet goed."

19Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset vr 6 sep - 22:02

Tuxedo

Tuxedo








Alles leek op zijn plaats te vallen en Sunset kreeg slechts stamelend zijn naam uit haar mond. Hij glimlachte warm en probeerde die blik vast te houden.
Maar opeens klom de merrie overeind en vertelde hem het niet te doen. Hij vloekte zacht binnensmonds toen de merrie de grot uit liep. Hij klom ook overeind. Hij was er bijna, dit mocht nu niet gebeuren! Sunset bleef echter buiten de grot staan en hij liep een paar passen achter hem aan. 'Sunset, wacht!' riep hij bezorgd. Maar hij bleef in de grot staan, als hij achter haar aan liep zou hij haar alleen maar opjagen. Intussen hinnikte hij zachtjes, het was een teken dat hij de bonte merrie riep. Hij bleef wachten totdat de merrie weer in de grot kwam en hij zuchtte opgelucht toen ze weer naar binnen kwam. Sunset ging weer in de grot liggen en ze wilde vast niet dat hij weer erbij kwam, dat leek hem geen slimme zet.
Hij ging liggen, iets verder van Sunset vandaan, maar wel zo dat hij de merrie goed aan kon kijken. Ze verontschuldigde zich, maar hij schudde zijn hoofd. 'Nee, ik zou me moeten verontschuldigen. Het ging te snel, nietwaar?' zei hij een beetje bezorgd, waarna hij zijn ogen naar de grond richtte. 'Ik vind je gewoon echt heel leuk, Sunset,' prevelde hij zachtjes terwijl hij een beetje op keek. 'Maar ik snap dat als je..' Hij kapte zijn zin af en keek naar de uitgang van de grot en legde zijn hoofd verslagen op de grond neer.  



tag: sunset| notes: kort :/ |

http://www.dreamhorses.biz

20Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset vr 6 sep - 22:18

Sunset

Sunset
VIP

Ze hoorde zijn bezorgde stem die haar riep, maar negeerde het. Maar na zijn hinnik kwam ze toch terug de grot in. Hij schudde zijn hoofd toen ze zich verontschuldigde, en deed dat vervolgens zelf. Even keek ze hem verbaast aan toen hij zei dat hij haar leuk vond. Wat? Nee, dat kon niet. Hij kon veel mooiere merries krijgen. Daar was ze van overtuigt. Tuxedo was een eindje bij haar vandaan gaan liggen en legde zijn hoofd nu verslagen op de grond. Sunset keek hem aan. Shit, wat moest ze nu doen? Ze dacht aan Navayo, hij zou Tuxedo vermoorden als hij hoorde dat hij dit gezegt had. Ze had dit niet verwacht toen ze met hem mee ging naar het noorden, ze had hem helemaal niet over Navayo vertelt! "Tuxedo, het spijt me echt, maar ik heb een partner." zei ze zachtjes. "Maar geloof me, er zijn genoeg merries die jou partner zouden willen zijn! Je zal de juiste herkennen, echt." ze keek hem aan met een schuin hoofd. Ze wist bijna meteen dat hij het niet zou geloven, simpel weg omdat als iemand dat aan haar zou vertellen ze het ook niet zou geloven. Ze zuchtte en keek naar de sterren. Daarna stond ze op en ging iets dichterbij hem liggen. Niet tegen hem aan, maar niet zo ver als ze net lag. Misschien had ze toch medeleiden met de hengst...

21Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset za 7 sep - 2:31

Tuxedo

Tuxedo








Tuxedo probeerde op de manier zoals hij op de grond lag de merrie te pijlen zonder dat het op viel. Zijn ogen waren naar de uitgang gericht en zijn oren hingen wat slap op zijn hoofd en hij keek triest. Hij merkte echter wel dat de merrie wel wat van streek was, en daar lichte hij een beetje van op. Ze zou daardoor nog vermoeider worden. Maar hij had zich in een lastig pakket verwerkt, wat in het begin zo eenvoudig leek werd nu met de minuut spannender. Hij gaf deze merrie niet op, niet nu hij al zover was gekomen.
Opeens zei de merrie dat ze al een partner had. Hij hief zijn hoofd abrupt en zijn oren richtten zich wat naar achteren. Waarna hij verdrietig zijn blik weer van haar afwendde. 'Ah, zo.. Ik begrijp het..' mompelde hij zacht en hij snoof eens. Ergens wakkerde het wel wat in hem aan. De kudde en de partner, die zouden haar vast komen zoeken nadat Sunset een paar dagen weg was. Maar hij zat goed verborgen en hij zou opdracht geven dat haar geur werd uitgewassen met een sterkere geur. Immers had ze ook een spoor van hengstigheid achter gelaten, dat zou elke merrie kunnen zijn.
Sunset kwam dichter bij hem liggen en hij keek haar verdwaasd aan. Daarna hief hij zijn hoofd en klom overeind. 'Sorry, Sunset. Het voelt niet goed om een nacht bij je te blijven terwijl je al van een andere hengst bent..' mompelde hij en hij sjokte naar de uitgang van de grot.
Het was pikkedonker en je kon bijna niet zien waar de paden liepen. Echter kende hij dit gebied op zijn duim en kom hij zo de weg naar zijn schuilplaats vinden. Maar als deze merrie bezorgd was kwam hij wel achter hem aan om te zeggen dat hij niet weg kon vanavond. Hij liet zijn hoofd hangen en keek nog een keer achterom naar Sunset, waarna hij langzaam uit Sunsets zicht verdween, de hoek om voorbij de ingang van de grot.



tag: sunset| notes: ghehe |

http://www.dreamhorses.biz

22Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset za 7 sep - 2:57

Sunset

Sunset
VIP

Sunset zuchtte en voelde de vermoeitheid de overhand nemen over haar lichaam. Ze legde haar hoofd vermoeit op de grond. Tuxedo hief zijn hoofd toen ze zei dat ze een partner had, maar zei dat hij het begreep. Nadat ze dichterbij hem was gaan liggen stond hij op. Sunset hief haar hoofd en volgde hem met haar ogen. "Nee, wacht!" maar na nog een laatste keer achterom te hebben gekeken ging Tuxedo de hoek om, buiten haar gezichtsveld. Sunset stond moeizaam om en viel bijna weer om, zo moe was ze. De wereld draaide, en ze moest even wachten tot ze goed zag. Ze liep naar buiten en ging de hoek om. "Tuxedo?" ze keek om haar heen tot haar ogen aan het donker gewend waren. Ze zag zijn omtrek en draafde naar hem toe. Toen ze bij hem was bleef ze een beetje achter hem staan. "Waarom zouden we geen vrienden kunnen zijn?" zei Sunset. Ergens wist ze heel goed waarom dat niet zou kunnen, omdat Navayo het niet zou trekken. Maar dat zei ze maar niet. "Je kunt nu niet weggaan! Het is hardstikke donker en je moet slapen! Ik laat je nu niet weggaan." zei de merrie. Haar hals hing bijna tegen de grond, zo moe was ze. Ze schudde even met haar hoofd en hief haar hoofd weer. "Kom," zei ze toen, ze draaide zich weer om, liep een stukje richting de grot en draaide haar hoofd richting de hengst.

23Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset za 7 sep - 3:24

Tuxedo

Tuxedo








Toen Tuxedo de grot uit liep hoorde hij de merrie schreeuwen dat hij moest blijven wachten. Hij grijnsde, maar liep gespeeld door. Hij zou haar hem komen halen. Ze hoorde geschuifel in de grot en merkte dat de merrie overeind was gekomen. Hij vertraagde zijn pas, hij wilde niet dat ze in gevaar zou lopen door hem. Ze moest wel intact blijven.
Hij hoorde zijn naam en hij hief automatisch zijn hoofd. Hij keek achterom toen de bonte merrie aan kwam draven. De witte vlekken leken net lichtjes in de duisternis. Hij draaide zijn oren iets naar voren en besloot niets te zeggen. De hengstige geur hing nog steeds om haar heen, maar hij was er inmiddels al aan gewend. Maar alsnog winde hem het een beetje op. De merrie had echter duidelijk moeite om op haar benen te blijven staan, zo vermoeid was ze. Perfect.
'Vrienden?' herhaalde hij bars. Hij schudde zijn hoofd. 'Je weet toch dat dat nooit zal werken?' antwoordde hij. 'Maar ik kan het op zijn minst proberen,' voegde hij eraan toe met een warme glimlach. Sunset zei dat hij wel terug moest komen en hij knikte instemmend. De merrie leek uitgeput en hij volgde haar de grot in, een tevreden grijns stond op zijn gezicht. Toen ze weer in de grot stonden bleef de merrie eerst staan. Hij moest gebruik maken van dat moment.
'Weet je, Sunset? Je bent echt prachtig.' Hij duwde zijn neus tegen de hare en liep toen snel een halve cirkel om haar heen. Hij duwde zodra hij achter haar stond kort zijn neus tegen haar staart en gooide zijn gewicht naar achteren, waarna zijn voorbenen omhoog kwamen en hij begon te steunen op de bonte IJslander.

Na een tijd gleed hij van de merrie af en duwde zijn oren in zijn nek en keek de merrie aan. 'En nu ben je van mij,' gromde hij en hij beet de merrie op de plek achter haar oren. 'En nu meekomen,' gromde hij waarna hij de merrie mee de grot uit sleurde de duisternis in.  



tag: sunset| notes: Jij nog een post en dan maak ik het topic van Blindfolded aan in de bergen en dat Sunset dan meekomt? (: |

http://www.dreamhorses.biz

24Maybe ;; Sunset Empty Re: Maybe ;; Sunset za 7 sep - 3:35

Sunset

Sunset
VIP

Sunset bleef hem onbewogen aankijken toen hij een beetje bars antwoorde. Langzaam werd hij rustiger. "En waarom niet? Over verlieftheid kom je heen," zei Sunset tegen hem. Hij volgde haar naar de grot. Daar duwde hij zijn neus tegen de hare en zei dat ze prachtig was. Het was een streel over haar ego, maar de zette een stap naar achter. "Tux." zei ze. Maar met een halve cirkel stond hij achter haar. Ze was te moe om het te merken, voelde vaag zijn neus tegen haar staart. Plots leek ze een klap in haar gezicht te hebben gehad, maar toen voelde ze het gewicht van de hengst al op haar. Ze zette zich schrap. Onmiddelijk gingen haar oren naar achter. "Waarom?!" schreeuwde ze vermoeit naar de hengst. Ze kon zich niet bewegen, ze was zo moe dat ze Tuxedo niet zou houden als ze haar hoeven verzette. Maar dit had haar wel even wakker gemaakt. "Waarom doe je dit?!" schreeuwde ze nog een keer.
Na een tijd kwam hij van haar af. Sunset wilde weg rennen, maar hij had de uitgang geblokkeerd. Zijn houding was meteen anders. Hij zette zijn tanden op de plek waar ze ook door Kay was gedwongen te buigen en ze werd de grot uit gesleurd, de duisternis in.

-Prima, dan gaan we nu verder in het topic van de verhaallijn.-

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » O O S T E N » Het Zilveren Meer » Maybe ;; Sunset

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum