Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » M I D D E N » De Vallei »  I've been daydream' too long ღ

I've been daydream' too long ღ

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Kai

Kai
VIP

De witte merrie liet haar nieuwsgierige blik over het kabbelende water glijden. Haar immens lange manen vielen over haar porseleinen gezichtje. Een geluid dat op snurken leek, werd gevormd in haar longen en verliet via haar luchtpijp en mond het slanke lijf van het paard. Een sarcastische trek gleed over haar blik. De twee lapis lazuli blauwe ogen ogen keken loensend de wereld in. Een roze, glibberige tong gleed tussen haar zachte lippen door en bewoog in met een lenige beweging langs haar droge mond om die te bevochtigen. Stram boog Kai haar sierlijke nek om binnen het bereik van het natte water te komen. Een droog gevoel hield de merrie in zijn loodzware greep. Door het onaangename gevoel van dorst bewoog het levende wezen als vanzelf sneller naar het beekje toe tot haar snoet in botsing raakte met het ijskoude spul. De merrie slaakte van schrik een gilletje en zette grote ogen op, nog groter als die van een klein kind dat je ongelovig aanstaart. Met een kwaaie blik opzettend keek de merrie naar de natte vloeistof. Níemand - of het nou levend, levenloos of dood was - liet haar schrikken, van haar lang-zal-ze-leven niet. Een laag geluid, dat veel weghad van een grom, gleed over haar donkergrijze lippen. Vervolgens draaide ze haar kont naar het stroompje en liep met opgeheven hoofd en een hooghartige blik in haar ogen weg. Door haar chaotische handelen van daarnet, lette de merrie niet op en liep regelrecht een dicht struikgewas in. Takken grepen als hongerige oude omaatjes naar haar roomwitte manen. Hierdoor raakte de rest van haar haardos in de knoop. Geïrriteerd begon Kai ongeduldig te trekken, wat meteen een averechts effect had. Na meerdere mislukte ontsnappingspogingen te hebben gepleegd, gaf ze wanhopig op. Om heel, héél eerlijk te zijn was ze af en toe een wanordelijk paard. Misschien wel het meest wanordelijke schepsel dat ooit geschapen was in de hele mens- en dierenheid. Een wanhopig klinkende zucht rolde van haar tong zo de wijde wereld in. Hoe zou ze hier ooit uitkomen als iedere beweging die ze maakte haar nóg dieper in de nesten hielp.

-Tuxedo only c:

http://coconutts.deviantart.com/

Tuxedo

Tuxedo

Tuxedo draafde met grote passen door het dal van de vallei. Het was wonderbaarlijk groen, het hoge gras greep naar zijn benen en verschillende bloemen pronkten in het lentezonnetje met hun kroonbladeren in de meest felle kleuren. Hij snoof de zoete geur van nectar op. Hij hoorde de bijen druk bezig het op te zuigen, en ook veel kleurrijke vlinders waren neergestreken op die kleurige kroonbladeren. Deze dieren zorgden ervoor dat er meer planten en bloemen zouden groeien, waardoor er weer meer zuurstof in de lucht zou komen. Natuurlijk moesten die planten gevoed worden, en ze werden altijd opgegeten door paarden en andere herbivoren. Tuxedo hief zijn zwart-witte hoofd en keek naar de grond. Als hij zou sterven, zou zijn lichaam het gras en de planten weer voeden en die zouden weer groeien. En zoals hij van de planten had geleefd, leefden de planten van hem. Het was een eeuwige kringloop, nooit zou het stoppen.
Hij draafde langs een helder beekje dat langzaam kabbelde. Hij stopte briesend bij het beekje en bracht zijn neus in contact met het koele water. Een verfrissend gevoel sloop door zijn lichaam wanneer hij enkele slokken van het water nam. Hij hief zijn hoofd, waarna de waterdruppels van zijn lippen rolden en luidruchtig weer in contact kwamen met het water. Hij keek hoe er verscheidene kringen in het water ontstonden, maar snel verdwenen die weer.
Opeens hoorde hij wat gekraak van takken en een wanhopig gezucht. Hij draaide zijn hoofd vliegensvlug en zag hoe een wit paard zich al trekkend probeerde te bevrijden uit het struikgewas. Een korte grinnik verliet zijn keel. Hij dacht niet twee keer na en stapte in een vlotte tred richting de merrie, die inmiddels de hoop al had opgegeven om zichzelf te bevrijden. Hij bekeek de merrie die met haar verschrikkelijk lange manen vast zat in de takken.
‘Hulp nodig?’ lachte hij olijk. Hij stond achter de merrie, hij kon niet veel dichter bij haar komen omdat de takken de weg versperden. De merrie was kleiner en elegant gebouwd. Ze was slank en waarschijnlijk erg lenig. Ze was op het eerste gezicht – van de achterkant – helemaal niet verkeerd. Hij lachte haar nogmaals uit en probeerde een weg te zoeken om haar te bevrijden uit de greep van de takken.
‘Hoe heb je het voor elkaar gekregen om hier in vast te komen zitten?’ zei hij lachend. Ze moest gewoon recht in het dichte struikgewas zijn gelopen, waarschijnlijk niet opgelet waar ze heen ging. Hij kon nog altijd het niet onderdrukken dat hij moest lachen.


4. Lion King - Circle of Life

http://www.dreamhorses.biz

Kai

Kai
VIP

Argh, het was niet uit te staan, dit vastzitten en niet je benen kunnen strekken zonder kans te lopen om nog verder verstrikt in dit netwerk van takken en bladeren te raken. Een gevoel van claustrofobie ging als een stroomschok geleidelijk aan door haar slanke gedaante. Ze had zich nooit fijn gevoeld in een dergelijke omgeving als deze, waar je geen centimeter op kon. De witte merrie boog haar hoofd en tikte daarmee tegen de bast van een nabije boom. Haar oogleden gleden in slow motion naar beneden, haar zicht op de omgeving ontnemend. Een vermoeide zucht liet haar hele lijf sidderen. Waarom was haar dit ook alweer overkomen? Peinzend en piekerend als een wanhopig veulen gleed ze langzaam weg in een kolkende massa van gedachten. Haar linkerachterhoef zette ze op rust en zwiepend met haar dikke, lange staart hield ze denkbeeldige vliegen op afstand. Kai dacht terug aan haar jeugd, de mooiste tijd van haar leven. Toen ze nog zorgeloos kon rondhuppelen en er altijd op rekenen dat haar moeder haar uit de penarie hield wanneer ze die veroorzaakte. Ja, vroeger was ze echt een magneet voor problemen. Onbewust grijnsde de Arabische merrie zachtjes. 
Een onbekende stem, onmisbaar die van een hengst, bereikte haar oren en trok haar ruw uit dromenland. 'Hulp nodig?' Iets aan zijn stem zorgde ervoor dat de paniek die in haar hart genesteld lag, verdreven werd, aan de andere kant voelde ze zich vernederd door haar positie. In ieder geval was ze niet meer alleen; er was hulp gekomen. Misschien hadden de ‘grote geesten van daarboven’ eindelijk eens wél naar haar smeekgebeden geluisterd. De merrie opende haar turqoise blauwe ogen en blikte, vanonder haar lange wimpers, nieuwsgierig naar haar redder. Als hij haar al zou helpen, voor hetzelfde geld bleef die hengst gewoon staan kijken en haar bespottende woorden toefluisterend. De hengst had een zwart met witte vacht en zijn manen met dezelfde twee kleuren, duidelijk stevig gebouwd. De hengst was een joekel vergeleken met haar. Nu voelde ze zich een klein beetje geïntimideerd door hem. Vooral omdat de merrie hem niet eens kende. Hij was gewoon een voorbijganger die haar tegen het lijf was gelopen. 'Hoe heb je het voor elkaar gekregen om hier in vast te komen zitten?' Hij leek het allemaal érg leuk te vinden. Nu opende de merrie haar ogen volledig en keek licht brutaal terug. Ze maakte haar blik los van die van de hengst. 'Geen idee, maar laten we het er voorlopig ophouden dat ik hier plompt in terecht ben gekomen, oké?' antwoordde Kai een tikkeltje geïrriteerd, maar even later plakte ze een klein grijnsje op haar smoel. 'Maar mijn redder is gekomen zie ik. Of was je hier enkel om me uit te lachen?' Typisch Kai om in de meest benarde situaties nog geinig te doen. Ze rolde met haar blauwe ogen en keek de hengst weer aan. 'Waarschijnlijk is het vreemd om nú mijn naam bekend te maken, maar het praat altijd fijner als de naam van je gesprekspartner weet, toch? Mijn naam is Kaijani, kortweg gewoon Kai. Dus laat het ook uit je hoofd me bij mijn volledige naam te noemen.' Ze haalde haar hoef van rust en nam een rechtere houding aan. 'Zo, wat was je plan?' Doelend op haar situatie.

http://coconutts.deviantart.com/

Tuxedo

Tuxedo

Een jolige grijns stond zijn gezicht terwijl greep van de takken in de ontiegelijk lange manen van de merrie bekeek. Hij schudde lachend zijn hoofd en zijn oren spitsten zich onmiddellijk toen de merrie wat zei. 'Geen idee, maar laten we het er voorlopig ophouden dat ik hier plompt in terecht ben gekomen, oké?' Hij lachte opnieuw schuddend zijn hoofd. De merrie was wel een beetje een sul. 'Oké, laten we het daar dan maar op houden,' zei hij nog altijd een beetje lachend. Ergens vond hij de witte merrie wel een beetje grappig.
Tuxedo liep wat meer om de merrie heen en bestudeerde hoe de takken daar in haar manen verwikkeld zaten. Ze zat echt helemaal in de knoop en hij had geen idee hoe hij haar los moest krijgen. Waarschijnlijk zou hij eerst alle takken breken en vervolgens proberen de takken uit haar veel te lange manen de ontwarren. Sommige merries waren ook gewoon zo idioot.
'Maar mijn redder is gekomen zie ik. Of was je hier enkel om me uit te lachen?' Hij lachte opnieuw, waarom de merrie zo lollig wilde doen wist hij ook niet. Waarschijnlijk was dat haar karakter. 'Hmm, ik twijfel nog,' grinnikte hij. Eigenlijk deed hij niets anders dan de merrie vierkant uitlachen, maar hij was niet zo gemeen dat hij haar hier zou laten zitten.
'Waarschijnlijk is het vreemd om nú mijn naam bekend te maken, maar het praat altijd fijner als de naam van je gesprekspartner weet, toch? Mijn naam is Kaijani, kortweg gewoon Kai. Dus laat het ook uit je hoofd me bij mijn volledige naam te noemen.' Voor het eerst lachte hij niet, maar de naam Kaijani klonk wel apart in zijn oren. De merrie wilde wel Kai genoemd worden. Waarschijnlijk zou ze haar volledige naam meer dan een keer horen, zo was hij wel. 'Aangenaam, Kaijani,' zei hij met een brede grijns - niet dat de merrie dat zou zien. Hij durfde haar nu wel Kaijani te noemen, ze kon toch geen kant op. 'Ik ben Tuxedo,' stelde hij zichzelf voor, waarna hij zijn oren opnieuw spitste.
'Zo, wat was je plan?' Hij kantelde zijn hoofd en begon eindelijk een beetje serieus te worden. 'Uuhm, mompelde hij en hij bekeek de greep van takken en lange haren. 'Hmm, ik denk dat ik toch al je manen eraf moet knippen wil ik je los maken,' grapte hij plagend. Hij wist dat merries veel om hun manen gaven, een merrie zoals zij vast ook. 'Nee, ik zal proberen de takken te breken zodat je eerst los komt, daarna zullen we je manen wel van de takken ontdoen,' sprak hij zakelijk.
Hij stapte naar voren en kwam vervaarlijk dichtbij het tengere lichaam van de merrie. Hij moést wel in contact met haar lichaam komen wilde hij met zijn tanden de takken bereiken. Hij voelde haar lichaam en hij begon aan de eerste takken te rukken. Hij voelde dat het hout redelijk jong was dus het was lastig om ze door te bijten. Gelukkig lukte het zo ongeveer en naar enkele minuten vol worstelingen met de takken dacht hij dat hij zo ongeveer alle takken los had.
'Probeer nu eens voorzichtig achteruit te lopen,' zei hij en hij hoopte dat zijn meesterlijke plan had gewerkt. Al vermoedde hij wel dat er een aantal lange witte haren in het struikgewas zou blijven hangen.

http://www.dreamhorses.biz

Kai

Kai
VIP



KAI
There was no ransom to be paid
Haar gezicht nam een nijdig trekje aan toen de merrie doorkreeg dat de bonte Tinkerhengst haar waarschijnlijk pontificaal stond uit te lachen. Ja, lach jij maar. ‘Oké, laten we het daar dan maar op houden,’ Waarna hij nog eens lachend de feiten erin wreef dat ze zich bevond in een vernederende positie tegenover hem. Ze snoof enkel als antwoord op zijn bevestiging, want woorden was hij op dit moment niet waard. Ze volgde elke stap die de hengst zette, voor het geval dat hij haar nog meer de penarie in hielp, iets dat ze op dit moment niet compleet uitsloot. ‘Wat doe je? Rond mijn benarde situatie lopen heeft waarschijnlijk weinig zin, ik kom er in ieder geval niet los van.’ mopperde Kai, chagrijnig door het feit dat hij haar zonet had staan uitlachen, haar achterste hoef van rust halend. Wanneer ze haar volledige naam uitgesproken hoorde door de onbekende hengst moest ze moeite doen om niet zijn ogen uit de kassen te krabben, ze had er immers een gigantische hekel aan om bij ‘Kaijani’ te worden aangesproken. Vandaar dat haar naam al vrijwel haar hele leven ‘Kai’ geweest was, niemand had er ooit moeilijk over gedaan, afgezien van haar ouders dan.

De bonte Tinkerhengst stelde zichzelf voor als ‘Tuxedo’, een naam waarbij ze gelijk aan gif moest denken. ‘Uuhm,’ mompelde hij en hij bekeek de greep van takken en lange haren. ‘Hmm, ik denk dat ik toch al je manen eraf moet knippen wil ik je los maken,’ Het was een grap, maar de kleine merrie nam hem bloedserieus. ‘Als je er ook maar een poging toe waagt.. Ik zweer je dat het niet goed afloopt met je eigen volle manenbos.’ smeet Kai nijdig naar Tuxedo. ‘Nee, ik zal proberen de takken te breken zodat je eerst los komt, daarna zullen we je manen wel van de takken ontdoen,’ Ze hoopte maar dat dat ook zijn plan was, anders zette ze haar eigen plannetje voor zijn zwarte manen door.

De merrie sloot angstvallig haar blauwe kijkers in de hoop zo min mogelijk mee te krijgen van Tuxedo’s plan. Haar huid schokte toen de zijne de hare raakte, ze had het er niet zo op dat vreemden haar aanraakten. Na enkele minuten hoorde ze de stem van de hengst in haar gehoorgang aankomen. ‘Probeer nu eens voorzichtig achteruit te lopen,’ Zonder de morren volgde Kai zijn bevel op en deed voorzichtig een stapje achterwaarts. Het ging vrijwel zonder al te veel pijn, al bleven wel enkele plukken haar hangen in de prikkelstruiken, maar alles beter dan daar voor eeuwig vast te moeten zitten. Schuddend met haar hoofd probeerde ze haar manen weer in model te krijgen. Haar blauwe ogen blikten dankbaar naar Tuxedo. ‘Bedankt, ik had er eerst geen vertrouwen in dat plan van jou, maar wonder boven wonder ben ik er zonder veel kleerscheuren van af gekomen.’ Een voorzichtig grijnsje sierde haar zwarte lippen.
OOC
Sorry, voor de ongelofelijke flutpost :c
template by falkyrin

http://coconutts.deviantart.com/

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » M I D D E N » De Vallei »  I've been daydream' too long ღ

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum