My new mommy.. Benja.

Boomerang wandelde rustig langs de watervallen. Zijn ogen werden verblind door de glinsters in het water, die de maan weerspiegelden. Hij kneep zijn ogen een beetje samen en keek vol bewondering naar het kalme beekje dat opeens
overging in een wilde waterval, waar alle kleuren van de regenboog te zien waren. Hij had weer dat ene liedje in zijn hoofd,
maar dat werd verdrongen door het geluid van het vallende water. Hij zuchtte, en keek naar de lucht. Het was al avond, en hij kon de eerste sterren al zien fonkelen. Hij had het aardig koud, want er stond een stevige wind vandaag en hij had geen moeder waar hij lekker warm tegen aan kon kruipen. Hij wist niet wie zijn ouders waren maar ergens miste hij ze. Hij miste iemand
waar hij altijd op kon rekenen, en die hem altijd uit de penarie zou helpen en van hem hield. Maar die had hij niet.
Tenminste... Nog niet. Opeens kwam er een harde windvlaag, die het water in zijn richting liet waaien en alle druppels
kwamen in zijn gezicht. Boomerang nieste, en raakte zijn evenwicht kwijt waardoor hij op zijn zij viel. Zijn zachte vacht schuurde
langs de harde, zanderige grond en hij kreunde zachtjes. Na een tijdje voelde hij de pijnlijke steken een beetje verdwijnen, maar hij was te moe om op te staan. "Help..." bracht hij met moeite uit. Zijn kleine, normaal zo vrolijke oogjes zochten naar
een paard die hem kon helpen. Maar hij zag nog niemand. De wind negeerde zijn kreet om hulp en blies gewoon verder.
Boomerang trilde helemaal van de kou, en hij moest zich inhouden om niet te gaan huilen. Hij nieste nogmaals, en het werd alleen maar kouder en kouder. Hij was helemaal nat door het water dat de windvlaag met zich meegenomen had.
Hij sloot zijn ogen en klemde zijn tanden op elkaar. Hij moest nu even doorzetten, er zou vanzelf wel een paard komen om
hem te helpen...

[Only Boomie & Benja]

Een lekkere dikke Fjord liep rustig langs de watervallen. Ja, ze was lekker vet. Maar bij de meesten Fjorden was dat wel normaal. Het hielp vaak tegen de koude. Samen met hun wintervacht dan. Rustig liep ze verder. Met een normaal kloppend hart en regelmatige ademhaling. Ze was nieuw in dit gebied. Ze briesde even rustig en liep verder. Ze sloeg met haar lange staart heen en weer. Ze was ooit bij de mens geweest. Ze hadden haar manen raar geknipt. Nu had ze dat nog steeds maar haar manen werden weer langer. Gelukkig maar. Dan kon ze toch iets tegen die lastige vliegen doen. Ze snoof de geuren even op en keek naar de waterval. Ze genoot van de geluiden. Water. Ze stopte meteen bij de rand en liet haar hals zakken. Ze nam een paar grote slokken van het water. Ze hoorde opeens iets. Het was maar vaagjes te horen. Ze spitste haar oren en hief haar hoofd hoog op. Ze liep meteen richting het geluid en zag opeens een veulen liggen. Het was een Fjord. Dat kwam leuk uit. Al had ze nu geen zin om aan leuke dingen te denken want er leek iets mis te zijn met het veulen. Ze liep erheen en zag dat hij het koud had. Ze snoof even en keek om haar heen. Waarom was er geen merrie? Had hij nog wel ouders? Meteen legde ze haar tegen het kleine veulentje aan. "Hee kleintje" zei haar zachte warme stem. "Gaat het wel?" vroeg ze voorzichtig en liet haar warme neus over zijn kleine lijfje glijden. Veulens. Iedereen kon gelukkig zijn met hun gezin. Zij niet. Ze was onvruchtbaar. Daar was ze vroeger achtergekomen. Ze zuchtte even maar schudde de gedachte weer weg waarna ze naar het veulen keek.

Opeens hoorde Boomerang voetstappen. Hij keek omhoog, er stond een fjordenmerrie boven hem. Ze kroop tegen hem aan, en meteen voelde hij zich warmer worden.
"Hee kleintje," zei ze met een zachte, warme stem. "Gaat het wel?"
Ze liet haar neus over Boomerangs lichaam glijden. Haar adem kriebelde een beetje in zijn vacht. Boomerang schudde zijn hoofd als antwoord, maar probeerde zich nu wel stoer te houden. Hij probeerde nogmaals op te staan, het kostte veel moeite, maar langzaam voelde hij het gevoel in zijn poten weer terugkomen. Hij spande al zijn spieren, en langzaam kwam hij omhoog, een beetje wankel. "Ik ben Boomerang," zei hij, en hield daarbij trots zijn neus omhoog. Hij glimlachte een beetje en keek de merrie nieuwsgierig aan. Boomerang werd weer een beetje vrolijk en hij had het nu ook niet meer zo koud.
"En jij?" vroeg hij. Hij keek naar de warme wintervacht van de merrie. Hmm, lekker warm.
Hij ging iets dichterbij staan en legde zijn wang tegen haar buik. Hij schuurde een beetje langs haar vacht, want hij had een beetje jeuk. Hij keek haar nog steeds vragend aan.
Hoe zou ze heten?

De Fjord keek naar het veulen dat probeerde op te staan. Ze glimlachte vriendelijk en keek toe. Ze hoorde de woorden en knikte even. "Dat is een leuke naam" zei ze lief en voelde hoe hij tegen haar aanschuurde. Ze schudde haar hoofd en stond daarna rustig op. Ze briesde zacht en keek hem aan. "Ik ben Benja" zei ze vriendelijk tegen het veulen en ging bij hem staan. Ze krabbelde even bij zijn maantjes en keek naar het veulen. Ze droomde al zo lang van een eigen veulen en nu.. Nu stond er hier een veulen zonder ouders. Ze keek even rond bij die gedachte. Was er echt niemand te vinden? Geen merrie zonder veulen? Ze zuchtte en schudde haar hoofd. Hoe kon die merrie dat toch doen? Zijzelf zou blij zijn met een veulen. Al kon dat nu niet wegens haar onvruchtbaarheid. Ze keek weer rond waarna ze weer naar het veulen keek. "Boomerang, waar zijn je ouders?" vroeg ze dan voorzichtig en keek met een warme blik naar het veulen. Haar donkere ogen begonnen te glinsteren van geluk. Het voelde goed om een veulen te helpen, héél goed. Ze zwiepte even met haar lange staart en boog haar hals. Ze voelde zijn koude vacht tegen de hare. "Heb je het koud? Je voelt zo aan" zei ze kalm en keek hem aan. Ze wilde niet dat hij kou leed. Dat vond ze veel te erg.

Boomerang keek bedroefd naar de grond, toen Benja de vraag stelde."Ik weet het niet..." hij dacht na, en zag de pijnlijke herrinering weer voor zich. "We liepen over een heuvel... Ik hoorde een hinnik en papa en mama waren weg,"
Hij snikte kort. "De hinnik zei dat ik weg moest rennen. Het was mama's hinnik," legde hij uit. Hij keek naar Benja. Benja was heel erg lief. Hij was blij dat hij iemand had gevonden die voor hem wou zorgen. Hij schudde met zijn manen, zodat er wat druppels vanaf vielen."Heb je het koud? Je voelt zo aan," zei Benja toen. Boomerang knikte. "Maar niet meer zo heel erg. Jij bent lekker warm," zei hij en drukte zijn neus in haar vacht. Een kleine glimlach verscheen op zijn snoet en hij deed voorzichtig zijn oogjes dicht. Na een tijdje maakte hij zich weer los van Benja en keek haar een beetje ondeugend aan. Hij was nog een beetje moe, en hou wou graag slapen. Maar als hij energie had, zou hij graag willen spelen. Tikkertje doen, en verstoppertje, netzoals hij vroeger met zijn ouders deed. En liedjes zingen. Ja, vooral dat laaste. Want zijn vader kon altijd heel goed zingen.
En ze gingen samen leuke deuntjes verzinnen. Dat was misschien nog wel hetgene dat Boomerang het meeste miste, de liedjes.

De merrie keek met haar warme blik naar het veulen. Oh wat was hij lief. En schattig. Ze zuchtte heel zacht en keek even rond. Ze draaide met haar oren richting het veulen toen die wat zei. Rustig luisterde ze naar het veulen en keek even triest naar de grond. "Er was vast iets gebeurd. Maar je mag ze zeker niet vergeten. Ik denk dat ze hun leven voor de jouwe gaven" zei ze lief en duwde het veulen tegen haar aan. Ze sloot haar ogen even en zuchtte. "Ik vind het erg voor je" zei ze heel zacht in zijn oor en stapte achteruit. Ze zag dat hij knikte en glimlachte zacht na zijn woorden. "Dan is het goed, anders word je ziek" zei ze kalm en keek even rond. Ze schudde haar even uit en richtte dan haar donkere vriendelijke ogen weer op het veulen dat haar met een ondeugende blik aankeek. Ze grinnikte even en duwde hem zacht met haar neus. Ze briesde even en zwiepte met haar lange staart tegen haar flanken. Ze wist niet zo goed wat ze nu met het veulen moest doen. Ze wilde heel graag voor hem zorgen. "Boomerang, ik wil wel voor je zorgen als je wil" zei ze dan voorzichtig en lief tegen hem. Haar donkere ogen stonden vriendelijk en warm terwijl ze naar het veulen keek. Hopelijk vond hij het even goed als zij vond.

Het liedje van zijn vader en hem begon alweer helemaal door zijn gedachten te vliegen,
toen hij wegschrok door Benja die iets zei. Zijn ouders die hun leven voor hem hadden gegeven. Dat is wel heel veel... Misschien had Benja gelijk, en moest hij ze niet vergeten.Want dat zouden ze vast niet willen. Zouden ze nu naar hem kijken? Benja gaf hem een klein duwtje en een korte lach ontsnapte uit Booms keel. "Boomerang, ik wil wel voor je zorgen als je wil," zei Benja met een lieve stem. Boomerang keek even naar de lucht, en naar de sterretjes. Zijn papa en mama waren één van die sterren. Want dat had mama ooit uitgelegd. En ze wilden vast dat hij gelukkig werd. En hij zou gelukkig worden, als Benja zijn tweede mama werd. Dat wist Boomerang zeker. "Mijn mama vind het vast goed..." zei hij zachtjes. Hij glimlachte en keek naar Benja's donkere ogen. "En ik al helemaal!" zei hij toen, opeens heel enthousiast. Hij gaapte kort en snuffelde aan Benja's neus.
Benja zou vast heel goed voor hem zorgen. Want ze was heel lief. Hij keek even kort naar de sterren, opnieuw. Papa en mama waren er nog, ze waren die twee grote sterren, daar naast de maan. Ze keken naar hem, vol trots, en zorgden voor hem. En ze hadden Benja vast uitgekozen als nieuwe mama.

De mooie Fjord keek naar het kleine veulen. Ze glimlachte zacht. Hij was erg lief. Ze zuchtte heel even toen ze weer dacht aan zijn ouders. Ze vond het wel erg voor hem. Maar hij kon nog gelukkig worden want ze wist zelf heel zeker dat ze wilden dat hij gelukkig was. Natuurlijk moest hij Benja niet op de eerste plaats zetten. Zijn ouders zouden erop mogen blijven, ook al waren ze er niet meer. Benja briesde even en hoorde de woorden van het veulen. "Dat vind ik leuk" zei ze zacht en keek naar de grond. Tranen sprongen in haar donkere ogen. Ze voelde haar heel gelukkig. Maar ze vond het erg jammer dat ze zelf nooit een eigen veulen zou kunnen hebben. Een veulen helpen en opvoeden voor een andere was al fijn. Ze wilde heel graag eens een eigen veulen op de wereld brengen. Wat natuurlijk helemaal niet ging. Ze keek weer naar het veulen en was de tranen in haar ogen alweer vergeten. "Misschien kun je beter wat slapen. Dan gaan we morgen verder" zei ze zacht en wat snikkend. Ze haalde even diep adem waarna ze naar de sterren keek. Daar zaten de ouders van het veulen. Ze schudde haar hoofd en keek weer naar het veulen waarna ze haar neerlegde. "Kom maar" zei ze dan zacht tegen de kleine Boomerang.

Boomerang was blij dat Benja het leuk vond. Hij zag dat er tranen in Benja's ogen sprongen. Waarom moest ze huilen? Alles was nu toch goed? "Misschien kun je beter wat slapen. Dan gaan we morgen verder," zei ze, een beetje snikkend. Boomerang glimlachte en knikte. Hij keek even achterom, naar een groepje bomen. Omdat het al zo donker was, kon hij ze nauwelijks zien. Alleen hun schim. Hij had niet gemerkt dat Benja was gaan liggen en toen hij zich omdraaide, kon hij haar eerst niet vinden. Hij wou bijna haar naam roepen, toen hij zag dat ze op de grond lag. "Kom maar," zei ze zachtjes. Boomerang ging voorzichtig naast haar liggen. De grond was een beetje koud, dus kroop hij wat dichter tegen Benja aan. Hij glimlachte even naar haar en legde toen voorzichtig zijn hoofdje tegen haar aan. Hij sloot zijn ogen, en langzaam sukkelde hij in een heerlijke slaap.
Het was zo fijn bij mama...