Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » O O S T E N » De Watervallen » Waiting for the sun. [Merle only]

Waiting for the sun. [Merle only]

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Kai

Kai
VIP

Deze plek gaf Kai een rustig, vredig gevoel. Het water dat over de rotswanden naar beneden stortte. De kleine witte merrie slaakte een vredige zucht. Haar lichaam was volkomen ontspannen. Haar manen zwiepten vrolijk mee op het ritme van de koele wind. Kai kon het ruiken. Het voorjaar kwam er weer aan. Een periode van liefde en leven. Zo ervoer ze het tenminste. Voor de meeste dieren was de lente het seizoen waarin ze zouden paren. Ook zouden er jonge dieren worden geboren. Liefde stond voor het paren en leven voor de jonge dieren. Voor Kai zou dit een rustig seizoen worden. Een beetje rondhangen met vrienden, nieuwe paarden ontmoeten en volop genieten van de zon. Dat laatste stond bovenaan het verlanglijstje van de merrie. Zon. Het enige ding waar ze echt vrolijk van werd. Natuurlijk ook wel van andere dingen, maar vooral van de zon. Kai dacht aan de heerlijke warmte die de zon aan haar schonk. Die gedachte was zo sterk dat ze het zelfs ervoer alsof het echt was. Dat was het helaas niet. Kai zou nog even moeten wachten. Een maand of twee misschien, hopelijk korter. Want, eerlijk gezegd kon ze namelijk niet wachten.

Kai boog haar sierlijke hals en nam een hap gras. Het smaakte dof en oud. Het voorjaarsgras zou nog moeten komen. Dit was nog oud gras van vorig jaar. Het was het hele jaar, tot nu toe, meegaan. Tijd voor een dosis nieuw leven. Kai snakte naar vers, sappig gras. Ze was een kieskeurige eter. Kon ze ook niks aan doen. Ze was gewoon zo. Punt uit.

Een geluid deed haar opschrikken uit haar dromen. Het leek op hoefgetrappel. Een teken dat ze niet alleen was. Kai kreeg een angstig gevoel in haar maag. Ze drukte het weg. Er was geen enkele reden om bang te zijn. De meeste slechte paarden deden mee aan een oorlog, dus die waren niet hier. Alleen de neutrale en goede paarden waren misschien hier. Kai speurde de omgeving op. Toen ze de aanwezigheid van een paard merkte, draaide ze zich om. Het bleek een vriendelijk uitziende merrie te zijn. 'Goeimiddag,' groette Kai warm. Ze keek de merrie glimlachend en afwachtend aan.

[Merle]

http://coconutts.deviantart.com/

Merle

Merle

Ze stond aan de kant van een rivier gras te eten. Een van de vele rivieren die door dit gebied liepen. Ze vond het gras aan de oever altijd het lekkers, daar graasde ze ook altijd het liefste. Alleen ze wist dat ze niet de enige was. Een eindje verderop stond een groepje reeën haar wat schichtig aan te kijken . Ze waren niet bang voor wat zij zou kunnen doen, maar waarschijnlijk wat ze zou kunnen meenemen. Roofdieren die haar opgemerkt hadden bijvoorbeeld, maar ze paste altijd heel goed op dat zou haar echt niet zomaar overkomen. Toch waren prooidieren altijd alert en dat was goed, dat kon je leven redden. Ook Merle haar oren draaiden alle kanten op om niks te missen. Toen ze besloten had dat ze wel weer even genoeg gegeten had tilde ze haar hoofd op. Ze schudde haar manen op de plek en slikte het laatste beetje gras door. Daarna deed ze een stap naar voren naar de rivier. Haar blik gleed nog eens over haar omgeving om zeker te weten dat ze niks gemist had. Daarna liet ze haar hoofd zakken en nam ze wat slokken van het koele water. Toen ze had besloten dat ze ook genoeg water binnen had zette ze haar lichaam in beweging en liep langs de oever. Haar hoofd trots opgeheven en een rustige glimlach om haar lippen. Merle was eigenlijk altijd vrolijk, je moest er heel wat voor doen om haar uit haar humeur te krijgen. Ze kon ook heel erg serieus zijn en ze dacht overal heel vaak over na, gewoon omdat ze alles goed wou analyseren. Toch leek ze ondanks dat altijd kalm en vrolijk te zijn, ook al maalden haar hersens. Ze spitste haar oren toen ze de watervallen hoorde. Ze wist dat ze er weer dicht bij in de buurt kwam en toch liep ze door. De vorige keer dat ze er geweest was, was ze overvallen door Streya. De merrie had haar bedreigd, maar had haar toch heelhuids laten gaan. Daar was ze haar nog steeds heel erg dankbaar voor, ook al was het niet echt een prettig gesprek geweest. Ergens had ze die merrie kunnen waarderen en ze had haar er alert op gemaakt dat er hier veel verschillende soorten paarden rondliepen.
Ze stopte even met lopen en luisterde naar het kletteren van het water. Ze had een flashback gehad de vorige keer dat ze hier geweest was, een van de enige die ze ooit gehad had. Het enige wat ze had onthouden van haar verleden en wat ze daarom koesterde. Ze sloot even haar ogen en genoot van het geluid wat door haar lichaam leek te dringen. Toen deed ze haar ogen weer open en liep ze verder. In de richting van de watervallen. Ze wist zelf niet echt waarom ze er weer heen liep, haar benen brachten haar er heen en daar had ze altijd naar geluisterd. Haar hart wist waar ze heen moest gaan en daar luisterde ze naar.
Ze keek verrast op toen er een sneeuwwitte merrie in haar blikveld verscheen. Ze was net de hoek omgelopen dus had ze haar niet eerder doorgehad. Ze stopte naast haar en keek haar glimlachend aan. “Hallo daar,” begroette ze de merrie terug. “Mijn naam is Merle,” vervolgde ze. “Geniet je van de watervallen?" Haar blik gleed even naar de watervallen en daarna terug naar de merrie. “Het valt me op dat het rustig is deze dag, dat ben ik hier nog niet gewend,” Ze lachte even zachtjes en keek toen weer naar de watervallen. Ze zei altijd alles wat in haar opkwam, tenminste als ze dacht dat ze het kon zeggen. Daarom begon ze meestal al meteen met een hele woordenstroom.

http://lostanimals.actieforum.com

Kai

Kai
VIP

De goudkleurige merrie begroette Kai. Ze stelde zich voor als Merle. ''Mijn naam is Kai,'' zei Kai op haar gebruikelijke, vriendelijke toon. ''Geniet je van de watervallen?'' vroeg Merle. Ze keek naar de altijd actieve watervallen en richtte daarna haar blik weer op Kai. ''Het valt me op dat het rustig is deze dag, dat ben ik hier nog niet gewend,'' De stem van de palominomerrie was zacht. Haar blik weer gericht op de watervallen. ''Ik weet niet echt of het hier rustig is of druk. Ik kom hier eigenlijk nooit. Mijn plek is in de kuddegebieden van Dénali. Of natuurlijk in de vallei,'' De stem van Kai klonk melodieus en zacht. Ze keek naar Merle. ''Maar, weet je? Iedereen vertoeft weer graag ergens anders. Als iedereen op dezelfde plek verbleef, raakt het daar alleen maar overbevolkt en heeft de natuur geen kans om zijn eigen weg te gaan. Om planten en bomen te laten groeien,'' vervolgde Kai. De merrie liet haar hoofd zakken en nam een hap mals gras. Het smaakte lekker fris in haar mond. Zoals een pepermuntje. Door het warme zonnetje begon Kai zich loom te voelen. Het was duidelijk dat de lente er weer aan zat te komen. Misschien was het al lente! Kai hield de tijd nooit goed in de gaten. Ze leefde van dag tot dag. De merrie zag wel wat er morgen ging gebeuren. Het verleden is geweest, de toekomst moet nog komen en het heden is nu. De kleine merrie gaapte en zette haar achterhoef op rust. Ze zwiepte met haar staart de vervelende vliegen weg. Het was duidelijk toch lente. Anders zouden er geen rotvliegen hier zijn om haar te pesten. Kai keek op en richtte haar blik op Merle. ''Waar kom jij het liefst?'' vroeg Kai nieuwsgierig. Ze keek de merrie afwachtend aan. Ondertussen nam ze nog een hap mals groen gras. Haar bruine ogen waren weer gericht op Merle. Ze wachtte geduldig op een antwoord van de palominomerrie.

[Sorry, voor late reactie]

http://coconutts.deviantart.com/

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » O O S T E N » De Watervallen » Waiting for the sun. [Merle only]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum