Vrolijk huppelde Multi over de zachte meeverende bodem van de vallei. Ze was in de laatste paar maanden dan wel opgegroeid, maar die vertrouwde Multi huppel was ze niet verleerd. En dat zou ze nooit doen. Het paste bij haar, zoals elke vlek op haar vacht ook deed. Het grootste deel van de tijd dat Multi zich voort bewoog was ze aan het Multi huppelen. Dat liep gewoon veel fijner als stap, draf of galop. Multi wilde wedden dat als ze bejaard was ze nog steeds met de Multi huppel zich door de Dh voortbewoog. Want niet alleen de huppel hoorde bij Multi, maar DH ook. Ze zou deze geweldige plek nooit verlaten. Er waren dan misschien wel badasses maar als je je niet in hun gebied waagde was er niets aan de hand.
Haar huppels werden slomer, en langzaam liet Multi zichzelf terugvallen in stap. De zachte bodem veerde minder mee met haar passen, door de verandering van gang. Stap was veel rustiger en egaler dan haar zelf verzonnen huppel. Het was nog vroeg, en dat was goed hoorbaar. Er waren slechts een paar vogels die hun nest al hadden verlaten om hun liederen weer aan de wereld te tonen. Waarom ze dat deden wist Multi niet, maar ze vond het prachtig. Door haar jonge leeftijd, en gemis aan ouders in het allereerste begin van haar leven wist Multi nog lang niet alles van de wereld. Multi's moeder was overleden toen ze slechts een week oud was. Een paard had haar verteld dat haar moeder naar de eeuwige jachtvelden was gegaan, en voor lange tijd had Multi gedacht dat dat een plek op aarde was die zo heette. Totdat ze Urash ontmoette, die haar tot haar spijt had moeten vertellen dat als een paard was overleden ze zeiden dat het naar de eeuwige jachtvelden was vertrokken. Sinds die dag was Urash ook haar pleegmoeder geworden. Urash had haar veel over de wereld geleerd, maar Multi wist ontzettend veel dingen toch nog niet.
Multi keek eens om zich heen. Naar het uitgestrekte gebied dat door de ochtendnevel net verlaten was. Dit was echt de natuur op zijn mooist. Maar ondanks de schoonheid van de natuur miste Multi nog iets. Ze miste de warmte van een groep. Het gevoel dat er iemand was die altijd over je zou waken. Daarom had Multi ook besloten om bij een kudde te gaan. De Denali namelijk. Een luide misschien wel iets te schelle hinniken verliet Multi's keel. De hinnik was gericht aan de leiders was de Denali. Aan welke maakte haar niet uit, want Multi had gehoord dat de Denali meerdere leiders had. Multi bleef op de plek stilstaan waar ze net gehinnikt had, zodat degene die naar haar toe zou komen haar makkelijk kon vinden
-Aan de leiders van de Denali dus-
Haar huppels werden slomer, en langzaam liet Multi zichzelf terugvallen in stap. De zachte bodem veerde minder mee met haar passen, door de verandering van gang. Stap was veel rustiger en egaler dan haar zelf verzonnen huppel. Het was nog vroeg, en dat was goed hoorbaar. Er waren slechts een paar vogels die hun nest al hadden verlaten om hun liederen weer aan de wereld te tonen. Waarom ze dat deden wist Multi niet, maar ze vond het prachtig. Door haar jonge leeftijd, en gemis aan ouders in het allereerste begin van haar leven wist Multi nog lang niet alles van de wereld. Multi's moeder was overleden toen ze slechts een week oud was. Een paard had haar verteld dat haar moeder naar de eeuwige jachtvelden was gegaan, en voor lange tijd had Multi gedacht dat dat een plek op aarde was die zo heette. Totdat ze Urash ontmoette, die haar tot haar spijt had moeten vertellen dat als een paard was overleden ze zeiden dat het naar de eeuwige jachtvelden was vertrokken. Sinds die dag was Urash ook haar pleegmoeder geworden. Urash had haar veel over de wereld geleerd, maar Multi wist ontzettend veel dingen toch nog niet.
Multi keek eens om zich heen. Naar het uitgestrekte gebied dat door de ochtendnevel net verlaten was. Dit was echt de natuur op zijn mooist. Maar ondanks de schoonheid van de natuur miste Multi nog iets. Ze miste de warmte van een groep. Het gevoel dat er iemand was die altijd over je zou waken. Daarom had Multi ook besloten om bij een kudde te gaan. De Denali namelijk. Een luide misschien wel iets te schelle hinniken verliet Multi's keel. De hinnik was gericht aan de leiders was de Denali. Aan welke maakte haar niet uit, want Multi had gehoord dat de Denali meerdere leiders had. Multi bleef op de plek stilstaan waar ze net gehinnikt had, zodat degene die naar haar toe zou komen haar makkelijk kon vinden
-Aan de leiders van de Denali dus-
Laatst aangepast door Multicolour op zo 18 maa - 10:32; in totaal 1 keer bewerkt (Reden : Typfouten)
VIP