The Wisdom We Share ✮Saronse✮ And ♛Navayo♛

In eigen gedachten verdwaald liep hij door de heuvels heen. Zijn gigantische lichaam trots bewegend. Zijn passen waren vlot en sierlijk. Navayo zag er niet meer als de minder bespierde hengst uit die hij eerst was. Zijn hals was werkelijk immens en de rest van zijn lichaam was ook niet te onderschatten. Of zijn lichaam littekens droeg van zijn verleden? Niet echt. Misschien een paar schrammetjes maar dat had elk paard. Zelfs het meest goede paard had een litteken uit het verleden. Misschien was het wel heel dom gekomen, maar het was er wel, helaas. Bij hem lag het helaas anders. Hij had zijn lichaam niet door niets zo gekregen. Hij had een break genomen in DH en had zijn verstand op nul gezet. Geleefd als een prehistorisch paard. Geen worden, enkel lichaamstaal en basic behoeften. Ja zelfs hij kon zo leven. Dan was hij met geen enkel paard awkward, dan was hij gewoon hengst. Hengst zoals niemand hem kende. Hij had merries gehad die zijn bezit waren. Hij had voor hen gevochten en hen 'lief' gehad. Nuja, voor zover dat ging als je niet echt nadacht bij je daden. Ergens was het vreemd dat een paard zo twee kanten kon hebben. Nu was het makkelijk, Sunset had gezegd dat er een oorlog aan stond te komen. Als hij het dan kon, kon hij zijn verstand op nul zetten en vechten als een echt paard. Niemand zou hem herkennen want hij vocht tot de dood. Hij dreunde zomaar een paard omver zonder genade. Hij kon de keel over bijten zonder dat hij zich schuldig voelde. Hij was gewoon een monster dan. Dit was helaas een kant die hij zoveel mogelijk probeerde weg te werken.

Hij schudde zijn grove hoofd en keek eens rond. Hij briestte en gooide zijn lange zwarte manen juist. Ze vielen in lange lokken over zijn hals heen. Het puntje van zijn manen tikte bijna tegen zijn knie aan. Wat was hij blij dat hij heerlijke volle manen had die aan beide kanten konden vallen. Zijn ogen zaten momenteel verscholen onder zijn voorpluk. Hij sloeg met zijn staart een vlieg van zijn lichaam af. Wat waren die dieren toch verschrikkelijk. Al waren ze niet ergsten, dat waren dazen, die deden ook nog eens pijn als ze op je kwamen zitten. Het waren net vampiers maar dan in het klein.

Navayo werd uit gedachten getrokken door een bonte hengst. Hij leek gezelschap te hebben. Gezelschap van een uil. Navayo trok heel even een bedenkelijk gezicht. Maar als hij zijn schouders had kunnen ophalen had hij dat gedaan. Hij ging rustig verder richting het paard. Zijn stappassen waren goed voorwaarts en ruim, zo zou hij sneller bij het vreemde paard zijn. Al kwam een geur langzaam heel erg bekend voor in het paard, Kai. Hij zuchtte, ze leek weeral van de aardbol verdwenen. Waar ze heen was wist hij niet, misschien wist dit paard het wel. Maar zo zou hij wel niet met de deur in huis gaan vallen. Hij wou eerst weten wat de banden waren tussen die twee. Hij moest zijn maatje toch beschermen?
Voor hij het wist was hij dichter bij dan hij verwachtte. Hij hielt halt. Naf bekeek even de afstand tussen beide paarden, een meter, max 2? Oké dat was best acceptabel voor zijn normen.
"Hallo" Sprak hij rustig. Om zich meteen te gaan voorstellen was niet aan navayo weg gelegd. Hij was eerder afwachtend tegenover hengsten. Het was na verloop van tijd er zo wat ingegroeid dacht hij.

Zijn doordringende blauwe ogen bleven bedenkelijk op het uitzicht gericht. Stilte in deze omgeving was er niet. De vogels zongen hun prachtige liederen. Waar maar geen eind aan bleek te komen. Saronse kon nog steeds zijn oren geloven. Hij stond op het punt het meest dierbaarste in heel de wereld te verliezen. Saronse besloot dat hij s'morgens vertrekken. Hij moest eerst Iki waarschuwen. De wolf die zeer gehecht aan Saronse was. Nu moest Saronse toegeven dat hij Iki ook niet meer kon missen. Hoe raar het ook was. Bevriend met één van de gevaarlijkste roofdieren in Dream Horses. Maar toch was hun vriendschap echt. En hecht.
Iki was alweer druk bezig met de jacht met zijn roedel. Saronse verwachte hem elk moment.
Zijn oren draaiden aandachtig naar achteren toen dat hij geluid opving. Duidelijk een paard. Een paard die Saronse niet eerder is tegengekomen. De hengst droeg de geur van Kai... Die alweer verdwenen was. Waarschijnlijk door zijn schuld. Saronse staarde eventjes strak voor zich uit en herinnerde hun laatste keer samen. Weer had hij haar gevoelens weggeduwd. Haar weer moeten teleurstellen. Saronse wist gewoon niet hoe moest omgaan met zo'n dingen. Liefde. Saronse voelde zich er ongemakkelijk bij en sloot het liefst allemaal weg. Wat verkeerd is, je mag je gevoelens niet wegstoppen.
Saronse besloot deze pijnlijke gedachten maar opzei te duwen. "Hallo" Weerklonk een mannelijke stem. Saronse kon al een beeld inprenten wat voor paard achter hem stond. Trots, wat wel meerdere hengsten hadden. Zelfs Saronse had zelfs zo'n gedrag in zich. Saronse draaide zich kalm om en knikte vriendelijk naar Navayo. Saronse zijn ijsblauwe ogen werden kalm in de donkere ogen van de onbekende hengst gericht. Kai ging niet om met slechte karakters, en haar geur hing sterk rond deze hengst. Dus hij moest wel een hele goeie vriend zijn van haar. Saronse glimlachte kalm. Deze hengst had een indrukwekkende bouw. Saronse was wat gewoontjes. Hij was niet te groot, je zag zijn spieren wel onder zijn dunne uit. Maar hij had meer gevoelige vormen. Zijn lange zwarte manen krulden sierlijk over zijn brede hals. De meeste hengsten hadden wel zo'n sterke brede hals.
Saronse had zo'n idee dat deze hengst niet al te gauw vreemde paarden naderde. Waarschijnlijk had deze vragen, misschien over Kai. Of misschien had hij Saronse gespot met die uil.
'',Goedemiddag.,'' Weerklonk zijn warme eerlijke stem. Hij keek even fronsend naar de vreemdeling. Saronse kreeg blijkbaar de eer om zich als eerste voor te stellen. '',Mijn naam is Saronse.,'' Vulde hij er nog aan toe. Saronse was benieuwd hoe dit gesprek ten einde zal komen.
Saronse was niet zo'n type dat gauw uit de bol schoot. En reageerde altijd geduldig. Saronse kwaad? Dat was werkelijk onmogelijk. Saronse was altijd ZEN. '',Vanwaar heb ik dit bezoekje te danken?,'' Ging hij uiteindelijk rustig verder. Saronse was vrijwel zeker dat deze hengst niet zomaar Saronse zou aanspreken voor een gezellige babbel. Hij leek het type er niet voor te zijn. Saronse daarin tegen wel.
:3